Björn Guðmundsson 24. nóvember 1875 - 24. ágúst 1938 Bóndi og hreppstjóri á Örlygsstöðum í Skagahr., A-Hún. frá 1902 til æviloka. Hreppstjóri frá 1932. „Góður búhöldur og framfaramaður; áhugamaður um búnaðarmál og brautryðjandi í sveit sinni. Byggði fyrsta steinsteypuhúsið hér á landi...“ segir í ÍÆ.

Björn Guðmundsson 4. apríl 1884 - 2. júní 1905 Skólasveinn frá Böðvarshólum í Þverárhreppi, Hún. Var á Böðvarshólum, Breiðabólstaðarsókn, Hún. 1901.

Björn Guðsteinsson 20. desember 1972 Bóndi Skriðulandi síðar vélamaður Grindavík.

Björn Gunnlaugsson 25. september 1788 - 17. mars 1876 Var á Bergstöðum, Tjarnarsókn, Hún. 1801. Var í Hlíð, Kirkjuhvammssókn, Hún. 1816.

Björn Hallbjörnsson 9. apríl 1967 rafvirki Skagaströnd.

Björn Jónasson 27. október 1865 - 3. mars 1924 Bóndi í Syðra-Tungukoti í Blöndudal, A-Hún. Húsmaður í Glæsibæ, Staðarhr., Skag. 1902-1903 og í Holtsmúla á Langholti, Skag. 1903-1904.

Björn Bergmann 24. maí 1910 - 30. maí 1985 Var á Stóru-Giljá, Þingeyrasókn, A-Hún. 1930. Var í Helgafelli, Blönduóshr., A-Hún. 1957. Kennari á Blönduósi. Síðast bús. í Sveinsstaðahreppi. Ljósmyndari, Héraðsskjalasafn A-Hún. á stóran hluta af myndum og filmum frá honum.

Björn Jónsson 10. september 1854 - 9. janúar 1931 Var í Búrfelli, Staðarbakkasókn, Hún. 1860 og 1870. Húsmaður, lifir á fjárrækt á Efranúpi, Efranúpssókn, Hún. 1880. Húsbóndi á Kollafossi, Efra-Núpssókn, Hún. 1890.

Anna Ingunn Björnsdóttir fæddist á Malarlandi í Kálfshamarsvík 2. júlí 1913. Hún lést á Landspítalanum við Hringbraut 28. desember 2003. Anna og Ari bjuggu allan sinn búskap í Reykjavík.
Anna ólst upp í Húnavatns- og Skagafjarðarsýslum fram um fermingaraldur er hún flutti með móður sinni til Reykjavíkur.
Anna stundaði lengst af verslunarstörf. Hún byrjaði í Kúnstverslun í Kirkjustræti um 1930 og vann síðan í ýmsum verslunum uns hún hóf störf í Markaðnum þar sem hún starfaði í 26 ár.
Útför Önnu Ingunnar fer fram frá Langholtskirkju, hófst athöfnin klukkan 13.30.

Brynhildur Jóhannesdóttir fæddist í Hafnarfirði 30. apríl 1937. Hún lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 11. janúar síðastliðinn. Brynhildur var dóttir Guðbjargar Lilju Einarsdóttur, f. 25. apríl 1912 frá Arngeirsstöðum í Fljótshlíð og Jóhannesar Eiðssonar, f. 31. desember 1912 frá Klungurbrekku á Skógarströnd, síðar sjómanns í Hafnarfirði. Hún átti tvær systur og þrjá bræður sem öll eru á lífi. Systkini hennar eru Eiður, f. 14. mars 1932; Jóhann Smári, f. 6. september 1935; María, f. 20. september 1940; Ásthildur, f. 16. febrúar 1942; Einar Ægir, f. 28. febrúar 1948.
Brynhildur giftist 9. september 1956 Magnúsi Blöndal Bjarnasyni, lækni, sem er fæddur 1. desember 1924. Börn þeirra eru: 1) Nikulás, f. 27. maí 1953, maki: Hrönn Sveinbjörnsdóttir, f. 4. september 1952, búsett í Kópavogi og eru börn þeirra; Sveinbjörn Breiðfjörð, Brynhildur Helga, Fjóla Kristín, Nikulás Helgi og Arnar Freyr. 2) Kristín Blöndal, f. 30. apríl 1957, maki: Birgir Skaptason, f. 7. apríl 1955, búsett í Garðabæ og eru börn þeirra; Unnur María, Vala Dís, Lilja Kristín og Skapti Magnús. 3) Jóhann Ingi, f. 7. september 1958, maki: Helga Stefánsdóttir, f. 7. apríl 1966 búsett í Reykjavík og eru börn þeirra; Stefán Ingi og Rakel Ýr. Fyrir átti hann soninn Magnús Blöndal. 4) Valgeir Blöndal, f. 24. júlí 1966, maki Lilja Valdimarsdóttir, f. 16. júlí 1970 og er dóttir þeirra Valdís Lilja.

Foreldrar Magnúsar voru Bjarni Björnsson, f. 16. maí 1889 frá Vaði í Skriðdal og Kristín Árnadóttir, f. 30. apríl 1887 frá Þvottá í Álftafirði. Bjuggu þau lengst af á Borg í Skriðdal.

Brynhildur ólst upp í Hafnarfirði. Ung á árum fór hún að vinna á Kleppsspítala, en þar kynntist hún Magnúsi, sem starfaði þar sem kandídat í læknisfræði. Hún þurfti snemma að taka ábyrgð á lífi sínu sem ung móðir og hafði þegar eignast tvö börn þegar hún fylgdi þá tvítug að aldri Magnúsi utan til Svíþjóðar þar sem hann fór í framhaldsnám í læknisfræði. Næstu sex árin bjuggu þau á hinum ýmsu stöðum í Svíþjóð. 1963 flytja þau svo aftur heim til Íslands. Þau bjuggu í Reykjavík til 1970, en fluttust þá á Blönduós. 1974 fluttu þau til Akureyrar en þar bjuggu þau næsta aldarfjórðunginn eða til ársins 1998, þegar þau fluttu suður í Lindarsmárann í Kópavogi.

Útför Brynhildar fer fram frá Kópavogskirkju á morgun, mánudag 17. janúar, og hefst athöfnin klukkan 15.

Daníel Guðjónsson fæddist á Hreiðarsstöðum í Svarfaðardal 5. september 1905. Hann lést á Dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri 24. maí 1996. Foreldrar hans voru Anna Jónsdóttir húsmóðir og Guðjón Daníelsson bóndi. Daníel stundaði nám við Bændaskólann á Hólum í Hjaltadal. Hann bjó á Hreiðarsstöðum í foreldrahúsum þar til að hann giftist Lovísu Árnadóttur 5. ágúst 1928 og hófu þau búskap að Þverá í Svarfaðardal. Þau hættu búskap og fluttu til Akureyrar 1930 og bjuggu þar til dánardags. Á Akureyri starfaði Daníel lengst af fyrir Kaupfélag Eyfirðinga, en síðustu starfsárin hjá versluninni Eini. Lovísa Árnadóttir fæddist á Þóroddsstöðum í Ólafsfirði 19. nóvember 1908. Foreldrar hennar voru Dóróthea Þórðardóttir húsmóðir og Árni Jónsson bóndi. Lovísa flutti ásamt foreldrum sínum að Þverá í Svarfaðardal árið 1910 og bjó þar til 1930 er hún fluttist til Akureyrar. Hún hafði áður farið á húsmæðraskólann á Blönduósi. Hún lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 2. apríl 1996. Útför hennar fór fram frá Glerárkirkju 12. apríl síðastliðinn. Börn Daníels og Lovísu eru Dóróthea, f. 3. júlí 1929, Guðjón, f. 5. júlí 1931, og Anna Lillý, f. 29. september 1940. Barnabörnin eru 11, þar af eitt látið og barnabarnabörnin eru 19. Útför Daníels Guðjónssonar fer fram frá Akureyrarkirkju í dag 31. maí 1996 og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Erlendína M. Erlendsdóttir ­ Minning Fædd 26. júlí 1905 Dáin 16. febrúar 1989 Erlendína fæddist á Blönduósi, dóttir hjónanna Guðrúnar Helgadóttur og Erlends Björnssonar. Hún ólst upp í foreldrahúsum þartil móðir hennar dó 1914. Þá fluttist hún ásamt föður sínum að Sauðanesi í Torfalækjarhreppi, og dvaldi þar til ársins 1930, að undanskildum þremur árum sem hún varí vinnumennsku annarsstaðar.

Árið 1933 kom hún að Hurðarbaki til Bjargar systur sinnar, og manns hennar, Sigurfinns Jakobssonar. Var hún til heimilis þar til ársins 1958, er hún gerðist ráðskona hjá bræðrunum Óskari og Birni Sigurfinnsonum er þá höfðu fest kaup á jörðinni Meðalheimi.

Árið 1961 flutti hún svo tilReykjavíkur og sinnti meðal annars ráðskonustörfum fram um 1970. Eftir það bjó hún í Vonarlandi 2, í skjóli systurdætra sinna, Guðrúnar og Sigurlaugar, og manns þeirrar síðarnefndu Kristins Breiðfjörðs, sem voru henni afar góð.

Friðjón Guðmundsson, málari, fæddist í Miðgarði, Kolbeinsstaðahreppi, Snæfellsnesi 27. júlí 1916. Landbúnaðarstörf voru honum kær þótt málarastarfið yrði hans ævistarf.

Hann lést á Heilbrigðisstofnuninni á Blönduósi 7. janúar 2001.
Útför Friðjóns fór fram frá Blönduóskirkju 13.1.2001 og hófst athöfnin klukkan 14.

Petrína Ásgeirsdóttir. Guðbjartur Guðjónsson. Petrína Fædd 7. júní 1904 Dáin 16. ágúst 1992 Guðbjartur Fæddur 2. febrúar 1904 Dáinn 10. febrúar 1992 Okkur er ljúft að minnast með fáeinum orðum afa okkar og ömmu þegar við kveðjum þau við leiðarlok.
Guðbjartur og Petrína hófu búskap í Efri-Húsum í Önundarfirði. Þegar þau hættu búskap fluttu þau til Flateyrar og bjuggu þar í 15 ár, eða þar til þau fluttu til Ísafjarðar og eyddu þau síðustu æviárum sínum þar. Glatt var ávallt í húsum þeirra og mannmargt því þau eignuðust þrettán börn og eru tólf þeirra enn á lífi.

Var í Litla-Holti, Staðarhólssókn, Dal. 1930. Húsfreyja á Akureyri. Síðast bús. á Akureyri.

Guðmundur Halldórsson frá Bergsstöðum - Minning Hann var fæddur á Skallastöðum í Bólstaðarhlíðarhreppi 24. febrúar 1926 og andaðist í sjúkrahúsinu á Sauðárkróki 13. júní 1991.

Foreldrar hans voru Halldór Jóhannsson bóndi á Bergsstöðum og kona hans Guðrún Guðmundsdóttir. Ég man eftir Halldóri á Bergsstöðum. Hann var Þingeyingur, vænn á velli og bjargálnabóndi. Guðrúnu konu hans man ég ekki eftir. Hún var dóttir Guðmundar bónda á Leifsstöðum Guðmundssonar bónda í Hvammi í sömu sveit.
Fyrsta bók Guðmundar, smásagnasafnið "Hugsað heim um nótt", kom svo út árið 1966. Fékk bókin hinar ágætustu viðtökur og fór ekki á milli mála, að þar hefði nýr höfundur kvatt sér hljóðs, með eftirtektarverðum hætti. Næst kom skáldsagan "Undir ljásins egg", en alls voru bækur Guðmundar orðnar sjö, er hann féll frá. Eru það bæði smásagnasöfn og lengri skáldsögur. Kom sú síðasta út, skáldsagan "Í afskekktinni", sl. haust. Og að því er ég best veit hafði hann gengið frá smásagnasafni er hann lést. Er þess að vænta, að það komi út á þessu ári. Þannig var svo sannarlega staðið á teignum meðan stætt var.
Guðmundur Jónsson, lengst bóndi í Hvammi í Svartárdal, var nafnkenndur á sinni tíð.

Guðmundur Jakob Sigurðsson fæddist á bænum Veðramóti í Skagafirði 15. febrúar 1916. Hann lést á Droplaugarstöðum 27. september síðastliðinn.
Jakob lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum í Reykjavík árið 1936 og BA-prófi í efnaverkfræði frá Háskólanum í Toronto í Kanada árið 1940. Ári síðar lauk hann mastersprófi í lífefnafræði frá Dalhousie-háskólanum í Kanada og doktorsprófi í matvælaverkfræði frá Massachusetts Institute of Technology (MIT) í Bandaríkjunum árið 1944.

Að námi loknu og til ársins 1946 starfaði Jakob sem verkfræðingur hjá fiskimálanefnd við skipulagningu verksmiðja og fiskiðjuvera, en vann á sama tíma að tilraunum með niðursuðu á síld á Siglufirði og skipulagði á þeim grundvelli hraðvirka verksmiðju. Var Jakobi meðal annars falið að sjá um byggingu og vélbúnað verksmiðjunnar og skipaður formaður stjórnar Niðursuðuverksmiðju ríkisins á Siglufirði árið 1946.

Jakob byggði Fiskiðjuver ríkisins og var framkvæmdarstjóri þess frá stofnun árið 1947 til ársins 1959, er Bæjarútgerð Reykjavíkur keypti reksturinn, sem seinna varð Grandi hf. Þá stofnaði hann ásamt fleirum Sjófang hf. og starfaði sem framkvæmdastjóri þess til ársins 1991. Árið 1966 stofnaði hann að auki, ásamt fleirum, Stjörnumjöl hf.

Jakob sinnti ýmsum félags- og trúnaðarstörfum, var hann meðal annars í stjórn Síldar- og fiskimjölsverksmiðjunnar í Reykjavík 1953 til 1959, formaður stjórnar Útvegsmannafélags Reykjavíkur frá 1977 til 1989 og sat í stjórn Landssambands íslenskra útvegsmanna frá 1979 til 1989. Árið 1971 stofnaði hann ásamt fleirum fyrirtækið Sameinaðir framleiðendur til útflutnings á skreið og var formaður þess frá stofnun þar til það hætti rekstri árið 1991.

Útför Jakobs verður gerð frá Hallgrímskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Guðmundur Sigurðsson fæddist á Leifsstöðum í Svartárdal 29. janúar 1922. Hann lést á heimili sínu á Leifsstöðum 4. janúar síðastliðinn. Foreldrar hans voru þau Sigurður Benediktsson, f. 11.11. 1885, d. 2.6. 1974, og Ingibjörg Sigurðardóttir, f. 23.9. 1894, d. 2.2. 1959. Bjuggu þau á Leifsstöðum. Guðmundur var einn af 12 systkinum, en fjögur þeirra dóu ung. Hin eru: Soffía, f. 30.6. 1917, d. 11.9. 1968, Guðrún Sigríður, f. 18.4. 1924, d. 15.12. 1975, Þóra, f. 18.7. 1925, Sigurður, f. 28.12. 1926, d. 5.7. 1984, Aðalsteinn, f. 22.2. 1929, Björn, f. 5.5. 1930, d. 6.12. 1988, og Sigurbjörg, f. 3.7. 1931. Aðalsteinn og Sigurbjörg búa á Leifsstöðum en Þóra í Hvammi í Svartárdal.

Árið 1957 giftist Guðmundur Sonju S. Wiium og eignuðust þau fjögur börn. Þau skildu árið 1978. Sonja átti áður dótturina Sonju Guðríði, f. 2.11. 1953, og gekk Guðmundur henni í föðurstað. Eiginmaður Sonju Guðríðar er Ragnar Bjarnason og eiga þau fimm börn og eitt barnabarn. Börn Guðmundar og Sonju eru: Sigurður Ingi, f. 16.1. 1957, maki Birgitta H. Halldórsdóttir og eiga þau einn son; Óskar Leifur, f. 13.7. 1958, maki Fanney Magnúsdóttir og eiga þau einn son en Fanney átti áður eina dóttur; Daníel Smári, f. 6.11. 1961, maki Anna Rósa Gestsdóttir, eiga þau eina dóttur en Daníel átti áður einn son; Sólveig Gerður, f. 6.11. 1961, d. 24.10. 1965. Guðmundur og Sonja ólu upp tvo fóstursyni, Ketil Kolbeinsson, f. 10.1. 1962, og Pétur Kolbeinsson, f. 31.6. 1963. Eru þeir báðir kvæntir og á Pétur tvö börn.

Guðmundur hafði brennandi áhug á búskap, enda varð hann snemma sjálfstæður bóndi og stundaði búskap alla tíð síðan. Á sínum yngri árum vann hann ýmis störf meðfram búskapnum, í byggingar- og vegavinnu og vann mörg haust við sláturhúsið á Blönduósi. Hann hafði áhuga á félagsmálum í sinni sveit, átti lengi sæti í hreppsnefnd Bólstaðarhlíðarhrepps og söng með Karlakór Bólstaðarhlíðarhrepps um árabil. Hann starfaði í Veiðifélagi Blöndu og Svartár enda var veiðiskapur ýmiskonar honum mikið áhugamál. Ungur byrjaði hann að stunda grenjavinnslu með föður sínum. Hann var mikill náttúruunnandi og útivistarmaður. Eyvindarstaðaheiðin og sveitin hans voru honum einkar hjartfólgnar, enda var hann baráttumaður fyrir verndun landsins. Hann var mikill dýravinur og báru störf hans þess vott alla tíð.

Útför hans fer fram frá Bergstaðakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.

Guðrún Benediktsdóttir fæddist á Efra-Núpi í Miðfirði, Húnaþingi vestra, 10. júlí 1928.
Kennari og varaþingmaður
Hún lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund 22. nóvember 2015.
Útför Guðrúnar var gerð frá Bústaðakirkju, 4. desember 2015, og hófst athöfnin klukkan 15.

Guðrún Jónína Þorfinnsdóttir fæddist á Kagaðarhóli á Ásum í Austur-Húnavatnssýslu 9. nóvember 1895. Hún lést á Hrafnistu 1. desember síðastliðinn, 99 ára að aldri. Vegna veikinda móður hennar var hún tekin í fóstur af Helgu Jónsdóttur og Jóni Konráð Stefánssyni og ólst hún upp hjá þeim á Strjúgsstöðum í Langadal í Austur-Húnavatnssýslu.
Björn og Guðrún bjuggu lengst af á Hnjúkum við Blönduós, þar til þau fluttu til Reykjavíkur. Útför Guðrúnar fer fram frá Fossvogskirkju í dag.

Guðrún Magnúsdóttir frá Fagranesi. Fædd 17. apríl 1913 Dáin 26. júní 1993, fædd í Reykjavík.
Haustið 1933 lá leið Guðrúnar til Blönduós, á kvennaskóla Húnvetninga. Þar kynntist hún tilvonandi manni sínum, Óskari Jóhannessyni frá Móbergi. Reistu þau sér bæ í landi Holtastaða og gáfu honum nafnið Fagranes. Bjuggu þau þar uns þau fluttust til Blönduóss. Síðustu árin áttu þau heimili í Hnitbjörgum, heimili aldraðra. Þar var gott að dveljast í góðum félagsskap við aðra íbúa hússins þar sem allir voru boðnir og búnir að rétta hver öðrum hjálparhönd.
Guðrún og Óskar voru bæði viðmótsgóð og létt í lund, góð heim að sækja. Það var gaman að sjá hve samstillt þau voru og tóku þátt í öllu félagsstarfi aldraðra sem fór fram í húsinu. Eftir að heilsu Óskars hrakaði rétti Guðrún honum hjálparhönd við það sem hann var að vinna að.

Sú aldraða kona, hét Guðrún María Teitsdóttir og var frá Bergsstöðum á Vatnsnesi í Vestur-Húnavatnssýslu. Þar fæddist hún á aldamótaárinu og ólst upp í stórum systkinahópi við harða lífsbaráttu og þau kröppu kjör sem tíðkuðust hjá smábændum þeirra tíma. Hún var komin af harðduglegu og vinnusömu fólki sem lét ekki deigan síga fyrr en fullreynt var. Alla sína löngu æfi var það siður hennar sjálfrar að skila sínu dagsverki þannig að sómi væri að. Náið sambýli við húsdýrin og náttúruna hefur án efa mótað skapferli hennar þegar í æsku og skerpt athyglisgáfuna. Ung taldi hún sig sjá og heyra hluti, sem öðrum var ekki gefið að nema, og sambýli við álfa og huldufólk var henni ekki síðri veruleiki en það sem gaf að líta í þessum heimi. Skömmu eftir tvítugt fór Guðrún úr foreldrahúsum og dvaldi síðan í nokkur ár hjá vinafólki sínu í Saurbæ á Vatnsnesi. Þar vann hún við almenn sveitastörf, en flutti síðar að Geitafelli í sömu sveit og þar mun hún hafa verið einyrki um nokkurra ára skeið. Breyting varð í fábreyttu lífi hennar þegar hún fluttist til Hvammstanga og tengdist fjölskyldu Björns Sigurðssonar, læknis, og konu hans Sólveigar Sigurbjörnsdóttur. Í skjóli þeirra og síðan barna þeirra hefur hún síðan verið. Sagan segir að Björn læknir hafi sótt Guðrúnu fárveika um miðja nótt út að Geitafelli og flutt í sjúkraskýlið á Hvammstanga til meðferðar. Meðan á sjúkralegunni stóð tókst mikil vinátta með henni og eldri börnum Björns. Eftir þessi veikindi gat Guðrún ekki búið ein lengur og fluttist hún þá að Höfða við Hvammstanga til Jakobínu systur sinnar. Sambandið við fjölskyldu Björns treystist, hún tók að sér ýmis verk fyrir heimilið og fluttist loks í læknisbústaðinn sem heimilismaður haustið 1942. Þegar Björn flutti svo til Keflavíkur árið 1945 fylgdi Guðrún með fjölskyldunni og bjó þar til ársins 1960 er hún fylgdi augasteininum sínum, yngri dóttur Björns, í skóla til Reykjavíkur árið 1960. Þá keypti hún sér lítið hús á Njálsgötunni og varð þá aftur einbúi. Síðustu árin bjó hún svo í lítilli íbúð við Efstaland í Reykjavík. Alveg ein var Guðrún þó aldrei, því að litla heimilið hennar varð fljótt vinsæll áningarstaður vina og vandamanna, sem leið áttu um.

Í Keflavík vann Guðrún fyrst á heimili Björns, en tók brátt að sér ýmis trúnaðarstörf á lækningastofu hans og í litlu apóteki sem læknirinn rak þar. Hún sá meðal annars um ljósböð fyrir börn, annaðist nudd, stuttbylgjumeðferð og fleira þess háttar og gaf einnig sprautur þegar á þurfti að halda. Komin um sextugt hóf hún störf í sláturhúsi hjá Sláturfélagi Suðurlands í Reykjavík og síðar vann hún við ullariðnað hjá félaginu Framtíðinni. Starfsþrekið var ekki aldeilis á þrotum þegar komið var að sjötugu, því að þá tók hún að sér að sjá um kaffi og hreingerningar í litlu fyrirtæki og sinnti því fram undir áttrætt. Kappsemi hennar og vinnuharka varð að sögn ekki alltaf til að afla henni vinsælda meðal samstarfsmanna, en réttlætistilfinning hennar var svo rík að allt annað en að leggja sig af alhug í starfið varð að skoða sem vinnusvik.
Foreldrar Guðrúnar bjuggu við mikla fátækt og oft var mjög þröngt í búi þótt heldur væri farið að rætast úr eftir að þau fluttust að Bergsstöðum árið 1897. Þegar Guðrún fæddist voru ekki aðrir fullorðnir á heimilinu en móðir hennar og 17 ára dóttir og tók hún á móti Guðrúnu með tilsögn móður sinnar. Guðrún var snemma tápmikil og þegar árin og getan leyfðu fór hún að hjálpa til við heimilisstörfin og þá einkum utanhúss en Guðrúnu féll alltaf vel að vinna útistörf enda harðdugleg og sterk svo að hún gaf karlmönnum ekki eftir. Gekk hún hiklaust í hin erfiðustu karlmannsverk og leysti þau vel af hendi. Guðrún sá að klæðnaður karla hentaði betur við útiverkin og það var því snemma sem hún braut allar hefðir í klæðaburði og klæddist karlmannsfötum við störf sín. Guðrún var á Bergsstöðum til ársins 1923 en þá réðist hún til starfa að Saurbæ á Vatnsensi og var þar til ársins 1930 er hún fluttist að Geitafelli í sömu sveit og hóf þá búskap sjálfstætt. Árið 1941 hætti hún búskap og flutti að Höfða við Hvammstanga og byggði þar hús yfir nokkrar kindur. Um þessar mundir varð Gurðún fyrir því að veikjast og þurfti að fara á sjúkrahúsið á Hvammstanga. Þá kynntist hún læknishjónunum Birni Sigurðssyni og Sólveigu Sigurbjörnsdóttur.

Guðrún Sigurlaug Stefánsdóttir 5. janúar 1887 að Galtarnesi í Víðidal: - 23. maí 1970. Húsfreyja í Kistu, Breiðabólsstaðarsókn, V-Hún. 1930. Húsfeyja á Sigríðarstöðum í Vesturhópi, V-Hún., síðast bús. í Reykjavík. Þegar foreldrar hennar brugðu búi var henni komið í fóstur að Refsteinsstöðum í Víðidal til hjónanna Helgu Þórarinsdóttar og Guðmundar Guðmundssonar og reyndust þau henni sem beztu foreldrar. Einnig var þremur af eldri systkinum hennar komið niður, en tvö þau yngstu fylgdu foreldrum sínum eftir. Voru þau 6 systkinin sem upp komust. Fótur vor er fastur en fljúga vill önd". Þessi orð koma mér í hug nú, þegar ég minnist Guðrúnar og eru þau sannmæli. Hún átti lengi við vanheilsu að stríða og gat ekki borið sig yfir hin síðari ár nema með hækjum. Sálarstyrkur hennar var þeim mun meiri. Hann virtist alltaf óskertur, enda þótt hún gengi sjaldan heil til skógar.

Í frumbýli sínu bjó hún við litil efni. Var það algengt í þá daga. Hún lét alltaf lítið yfir sér, en var því traustari, þegar á reyndi. Heilsuleysi það, sem hún átti við að stríða, var henni ekki eins mikill fjötur um fót og ætla mætti. Kjarkur hennar og trúin á lífið og framhald þess gaf henni þann styrk, er hún gladdi sig við. Enginn sá henni bregða. Guðstrú hennar var henni mikill styrkur í lífsbaráttunni. Ekki skemmdi það heldur að maður hennar, Ólafur Dýrmundsson, stóð fast við hlið hennar og var henni ómetanleg stoð, sem aldrei brást, á hverju sem gekk.

Hún andaðist að Hrafnistu 23. maí eftir langvarandi heilsuleysi.

Gunnar Gíslason var fæddur á Seyðisfirði 5. apríl 1914. Hann lést á Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks 31. mars 2008.
Frá sex ára aldri ólst Gunnar upp hjá afa sínum sr. Arnóri Árnasyni í Hvammi í Laxárdal og seinni konu hans Ragnheiði Eggertsdóttur.
Árið 1983 fluttu Gunnar og Ragnheiður frá Glaumbæ og bjuggu þau í Varmahlíð síðustu árin.
Sr. Gunnar stundaði búrekstur í Glaumbæ samhliða prestsskap og hafði af því mikla ánægju.
Útför sr. Gunnars fór fram frá Glaumbæjarkirkju5.4.2008 og hófst athöfnin klukkan 11.

Gunnar Óskarsson fæddist í Búðardal í Laxárdal 15. júní 1933. Hann lést í Landsspítalanum við Hringbraut 6. október síðastliðinn.
Gunnar starfaði lengst af hjá Pósti og síma, síðar Landssímanum sem tæknimaður við Loran-kerfið og síðar GSM-kerfið.

Útför Gunnars fer fram frá Fella- og Hólakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Gunnlaugur V. Gunnlaugsson, Heiðarseli Gunnlaugur Vilhjálmur Gunnlaugsson, bóndi í Heiðarseli, er látinn, 75 ára að aldri. Hann andaðist í Borgarspítalanum í Reykjavík mánud. 11. mars sl. af völdum blóðtappa sem hannhafði fengið tveimur dögum áður. Hann komst lítt til meðvitundar þann stutta tíma sem hann lá banaleguna.
Þó höggið kæmi snöggt og óvænt, má það teljast mikil blessun að hann þurfti ekki að heyja langa baráttu hins lamaða og ósjálfbjarga, sem óhjákvæmilega hefði fylgt í kjölfar þessa sjúkdóms. Gunnlaugur fæddist í Heiðarseli í Norður-Múlasýslu 2. nóvember árið 1915 og þar eyddi hann mestum hluta ævinnar.
Árið 1947 hóf hann eigin búskap í Heiðarseli ásamt Gunnhildi Björnsdóttur eftirlifandi eiginkonu sinni sem hann hafði kynnst í æsku.
Gunnlaugur átti við mikil veikindi að stríða á árunum 1954 til 1964 og var þá oft langdvölum að heiman til að leita sér lækninga. Mæddi þá mikið á Gunnhildi og börnunum, en Gunnhildur bjó einnig við vanheilsu.
Með ótrúlegum dugnaði tókst þeim hjónum að halda búinu gangandi og koma upp börnunum jafnframt því sem Gunnlaugur vann bug á veikindum sínum. Bjó hann við nokkuð góða heilsu eftir það.

Tökubarn á Hólum í Vesturhópi, Vesturhópshólasókn, Hún. 1901. Bóndi á Efri-Torfustöðum í Miðfirði. Síðast bús. á Akranesi.

Hallgrímur Heiðar Steingrímsson fæddist í Hvammi, Vatnsdal í Austur-Húnavatnssýslu, 13. júní 1924. Hann lést á heimili sínu hinn 28. febrúar síðastliðinn. Heiðar var ókvæntur og barnlaus. Hann starfaði lengst af á ævi sinni sem langferðabifreiðastjóri hjá Guðmundi Jónassyni og leigubifreiðastjóri hjá BSR.
Útför Heiðars hefur farið fram í kyrrþey.

Jón Haukur Hafstað fæddist í Vík í Skagafirði hinn 23. desember 1920. Hann lést á Heilbrigðisstofnuninni á Sauðárkróki 29. janúar síðastliðinn.
Haukur og Áslaug bjuggu í Vík til ársins 1972 en þá fluttu þau til Reykjavíkur þegar Haukur gerðist framkvæmdastjóri Landverndar, en því starfi gegndi hann rúman áratug. Þau fluttu norður aftur árið 1986, í hús sem þau reistu í Víkurlandi og nefndu Hávík. Nyrðra vann hann ýmis störf og var meðal annars eftirlitsmaður Náttúruverndarráðs við byggingu Blönduvirkjunar. Í Hávík bjuggu þau uns þau fluttust á Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks árið 2004. Haukur sinnti margvíslegum félagsmálum.Hann starfaði fyrir Sósíalistaflokkinn og sat í flokksstjórn Sósíalistaflokksins og í miðstjórn Alþýðubandalagsins. Hann var í framboði fyrir Sósíalistaflokkinn og Alþýðubandalagið í Skagafirði og Norðurlandskjördæmi vestra. Sat á Alþingi sem varamaður árið 1972. Hann var formaður Karlakórsins Heimis um árabil og í stjórn Leikfélags Skagafjarðar. Þá var hann áhugamaður um skógrækt og náttúruvernd almennt og starfaði í ýmsum félögum því tengdum.
Útför Hauks í Vík verður gerð frá Sauðárkrókskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Jarðsett verður í Reynistaðarkirkjugarði.

Var á Kringlu í Torfalækjahr., A-Hún. 1957. Nefnd Jóninna skv. Æ.A-Hún. Kjörbarn skv. Thorarens.: Sigurður Pétur Hilmarsson, f. 4.9.1960.

Lionsklúbbur Blönduóss var stofnaður 3. maí 1959 Stofnfélagar voru 11 menn.
Fyrsta stjórn klúbbsins skipuðu:
Hermann Þórarinsson, formaður
Haraldur Jónsson, ritari
Ólafur Sverrisson, gjaldkeri
Stofnendur urðu 21
Laugardaginn 10. október 1959 var svokallaður stofnskrárfundur klúbbsins. Í fundagerð segir orðrétt ,,Var þá slegið upp veislu mikilli á Hótelinu og kom margt gesta, flutt voru mörg ávörp og gjafir færðar klúbbnum, svo sem fánaborg, fundarhamar, fundarbjalla og gestabók. Síðan var farið út í Samkomuhús. Þar söng Árni Jónsson tenórsöngvari við undirleik Frits Weisshappels og Guðmundur Frímann las frumsamin ljóð, hvort tveggja við góðar undirtektir áheyrenda. Síðan var dansað af miklu fjöri fram eftir nóttu.“
Starfsemi Lionsklúbbs Blönduóss má skipta í fjóra þætti. Fyrst má telja regluleg funda- og nefndastörf. Í annan stað eru fjölþætt verkefni sem klúbburinn vinnur að á ári hverju ásamt nokkrum föstum verkefnum frá ári til árs. Þriðji þátturinn er fjáröflun til verkefnanna. Og sá fjórði er þátttaka í sameiginlegu starfi lionsumdæmisins á Íslandi, árlegum þingum þess og alþjóðlegri starfsemi lionshreyfingarinnar.
Helstu verkefni klúbbsins hafa verið:
• Gróðursetning trjáplantna í Hrútey 1960
• Veittur styrkur til byggingar sundlaugar.
• Hringsjá eða útsýnisskífa teiknuð af Jóni Víðis, sett upp á Háubrekku 1963
• Héraðshælið, kaup á ýmsum lækninga- og rannsóknatæki. Einnig sjónvörp og hljómflutningstæki.
• Sjúklingar styrktir til utanlandsferða vegna lækninga, en þá tóku tryggingar lítinn þátt í slíkum kostnaði. Stofnaður var styrktarsjóður til þessa 1967
• Tæki og vinnuaðstaða í kjallara Hnitbjarga að upphæð 2.5 milljónir, fyrir vistmenn 1979
• Gefinn vélsleði ásamt labb-rabb tæki til Hjálparsveitar Skáta.
• Kirkjan skreytt fyrir jólin, henni færðir kertastjakar úr silfri og máluð að utan,
• Félagsheimilið stutt í kaupum á konsertflygli, standsett fundarherbergi og húsið málað að utan.
• Á 100 ára afmæli Blönduóss, færði klúbburinn hreppnum málverk eftir Sveinbjörn Blöndal, málað af kauptúninu í tilefni þessara tímamóta.
• Dagheimilið fékk 1 milljón til leiktækjakaupa, þegar það var tekið í notkun.
• Ungmennafélagið á Blönduósi og Ungmennasamband Austur Húnvetninga hafa hlotið fjárupphæðir til styrktar íþrótta- og félagsstarfsemi.
• Þá hafa Lionsmenn sett upp hreppamerki um alla sýsluna, en sjálf merkin voru greidd af hreppunum.
• Í tilefni 25 ára afmælis klúbbsins hafa grunnskóli Blönduóss og á Húnavöllum fengið vonduð myndbandstæki og myndatökutæki.
• Árlegur viðburður að fara eins dags skemmtiferð á hverju sumri með vistmenn ellideildar Héraðshælisins og fleira aldrað fólk.
• Fjárlög til framangreindra verkefna og annarra smærri hefur klúbburinn aflað með ýmsum hætti.
Helst er að nefna:
• Árlega ljósaperusölu, blómasölu, stundum fisksölu, jólakortasölu ofl.
• Einnig hefur rækjuveiði og vinnsla gefið drýgstar tekjur frá árinu 1976
• Það hefur byggst á velvild og skilningi eigenda Rækjuvinnslunnar Særúnar og rækjubátanna og áhafna þeirra að þessi fjáröflunarleið hefur verið möguleg. (Húnavaka 1985, bls. 191-196)

Helga Vilhjálmsdóttir var fædd 11. febrúar 1902 að Ölduhrygg í Svarfaðardal. Dáin 9. desember 1992.
Helga braust ung til mennta og sýndi dugnað og áræði sem á þeirri tíð var óvenjulegur hjá ungum sveitastúlkum. Á þeim tíma var mjög fátítt að stúlkur færu utan til náms.
Kennsla varð hennar lífsstarf. Við heimkomuna var hún fyrst kennari á Ólafsfirði og síðan í dalnum. Hún hélt námskeið vítt og breitt um héraðið, m.a. í kjólasaum og saumuðu margar konurnar fyrsta kjólinn undir leiðsögn Helgu. Þá hafði Helga sérstaka unun af að sauma barnaföt og nutu margir góðs af. Hún sendi marga kassana til Noregs eftir stríð af barnafatnaði sem hún saumaði.
Helga bjó á Bakka þar til hún varð handavinnukennari við Kvennaskólann á Blönduósi haustið 1942, gegndi hún því starfi til 1947 er hún gerðist kennari við Húsmæðraskólann á Varmalandi í Borgarfirði.
Á Varmalandi var hún kennari í tæp 20 ár eða til 1966. Helga var afar mikilhæfur kennari en gerði jafnframt kröfur til nemenda sinna, ekki síst til systkinadætra sinna sem allflestar fóru í skóla til frænku. Hún þótti e.t.v. full ströng við þær en hún vildi ekki að hægt væri að segja að hún hyglaði þeim umfram aðra nemendur. Eflaust hefur hún með þessu einnig viljað byggja upp í þeim áræði, þor og dugnað sem hún sjálf hafði svo mikið af, þetta tókst henni. Já, Helga var einstakur dugnaðarforkur og einng listamaður. Stundum var henni strítt á því að hún væri viðutan, en þá var hún e.t.v. djúpt hugsi yfir nýju handavinnumunstri eða kjólasniði.
Helga sleppti ekki hendi af námsmeyjum sínum að skólanámi loknu, hún fylgdist með þeim flestum alla tíð.
Það er alveg ógleymanlegur tími sem hún var gestur minn á Bíldudal, sumarið 1970. Hún tók stjórnina í sínar hendur. Við m.a. heimsóttum fyrrverandi námsmeyjar hennar þar, fórum á sjó og einnig var mikið saumað.
Það sýnir dugnað Helgu að árin 1960 og 1961 sækir hún námskeið í Noregi, Svíþjóð og Danmörku m.a. í föndri. Á þessum árum byrjar að örla á breyttu hugarfari gagnvart húsmæðraskólum og stúlkur vildu vinna annað en hvítsaumsdúka. E.t.v. var Helga einnig farin að huga að starfslokum, því að 1966 hættir hún á Varmalandi og flytur til Sauðárkróks. Hún keypti sér þar lítið hús á Hólavegi 7. Þar kenndi hún við Unglingaskólann einn vetur og var síðan með föndur- og handavinnukennslu á vegum Sauðárkrókskirkju í Safnaðarheimilinu svo og á Sjúkrahúsi Skagfirðinga fyrir eldra fólkið.
Helga var lengst af heilsugóð og sá um sig sjálf í húsi sínu á Króknum, en hún naut einnig góðra granna þar.
Árið 1990 fór hún á öldrunardeild Sjúkrahússins á Sauðárkróki. Tryggð Helgu við sína fögru heimabyggð var mjög sterk og síðastliðið vor flutti hún aftur heim í dalinn sinn. Hún lifði síðustu mánuði á Dvalarheimilinu Dalbæ á Dalvík og hafði herbergi er sneri mót dalnum.
Um svipað leyti og hún hefur kennslu á Blönduósi flytur hún lögheimili sitt að fæðingarbæ sínum Ölduhrygg til Þorbjargar systur sinnar og Björns manns hennar. Mynduðust sérstaklega sterk tengsl milli Helgu og barna þeirra hjóna.
Helga giftist ekki né eignaðist börn. Þó mátti með sanni segja að fáar konur væru barnfleiri. Hún lét sér ákaflega annt um börn systkina sinna og barnabörn og frændfólk. Ég átti því láni að fagna að vera systurdóttir hennar og reyndi umhyggju hennar. Öll kölluðum við hana frænku og allir í ættinni vissu við hverja var átt þegar talað var um "frænku" og segir það sína sögu.

Jón Helgi Sveinbjörnsson fæddist á Skíðastöðum í Ytri-Laxárdal 26. maí 1917. Hann lést á Héraðssjúkrahúsinu á Blönduósi 11. október síðastliðinn. Útför Jóns Helga fer fram frá Blönduóskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.

Hilmar Árnason bóndi á Hofi Fæddur 2. október 1910 Dáinn 16. mars 1988. Miðvikudaginn 16. þ.m. andaðist í Héraðshælinu á Blönduósi Hilmar Árnason bóndi á Hofi. Útför hans verður gerð frá Hofskirkju. Árið 1944 keyptu þau hjónin Hof og fluttu þangað á fardögum sama ár. Hof er stór og góð jörð, en mun hafa þótt nokkuð dýr á þeirri tíð og það heyrði ég haft eftir öðrum seljandanum að þessi kaup myndu klæða Hilmar úr skyrtunni. Það fór á annan veg. Nú var hann búinn a fá gott olnbogarými fyrir meðfæddan stórhug og athafnasemi. Tók hann fljótt til að endurbæta jörðina bæði með ræktun og húsagerð, ennfremur stórjók hann áhöfn hennar. Þegar á árinu 1946 reisti hann íbúðarhús úr steinsteypu, síðan rak hver framkvæmdin aðra og áður en 10 ár voru liðin hafði hann endurbyggt öll hús á jörðinni úr steinsteypu. Það fannst mér staðfesta vel stórhug Hilmars og framfaravilja þegar hann árið 1972, þá kominn af léttasta skeiði, braut niður fjárhús, sem hannhafði byggt, og ekki þóttu lengur svara kröfum tímans og byggði önnur með vélgengum kjallara og öðru því er nútíminn krefst.
Meðan farskóli starfaði léðu þau hjón skólanum húsnæði um árabil og tóku kennarann í fæði og húsnæði. Á meðan ferðast var á hestum var það venja okkar utan Króksbjargs, er við áttum leið í kaupstað, að koma við á Hofi. Varþá þeginn beini fyrir menn og skepnur og oft notið gistingar. Veittu þau hjón þetta allt af mestu rausn og alúð.

Hjörtur E. Þórarinsson fæddist á Tjörn í Svarfaðardal 24. febrúar 1920. Hann lést á Fjórðungssjúkrahúinu á Akureyri 1. apríl síðastliðinn. Hjörtur varð stúdent frá MA 1940, búfræðikandídat frá Edinborgarháskóla 1944. Hann starfaði sem ráðunautur hjá Búnaðarfélagi Íslands og Sambandi nautgriparæktenda í Eyjafirði árin 1946-1949 og var kennari við MA 1948 og 1949. Hjörtur var bóndi á Tjörn frá árinu 1950. Hann var kennari, oddviti og hreppstjóri í Svarfaðardalshreppi, varamaður á Alþingi 1963-67, sat í stjórn Búnaðarfélags Íslands frá 1971, og var fulltrúi á Búnaðarþingi og formaður Búnaðarfélags Íslands og heiðursfélagi þess. Þá sat Hjörtur í Náttúruverndarráði 1972-79 og var formaður í stjórn KEA 1972-1988. Hjörtur ritaði greinar í Árbók Ferðafélags Íslands, svo og í afmælisrit Sparisjóðs Svarfdæla og var útgefandi og ritstjóri mánaðarritsins Norðurslóðar sem hefur komið út frá 1977. Hann ritaði afmælisrit Kaupfélags Eyfirðinga og sögu sýslunefnda Eyjafjarðarsýslu sem kom út í tveimur bindum. Hjörtur hlaut Fálkaorðuna fyrir störf að félags- og samvinnumálum. Útför Hjartar var gerð frá Dalvíkurkirkju 6. apríl.

Með foreldrum á Hraunkoti, Aðaldal, S-Þing. 1879-93. Fór þaðan til Vesturheims 1893. Prestfrú. Barn í Vesturheimi: Thorvaldur Pétursson, f. 1904, d. 1960. Frú Hólmfríður Pétursson, ekkja drs. Rögnvalds Péturssonar, lézt í Winnipeg 10. marz 91 árs að aldri. Hún fluttist vestur um haf með foreldrum sínum frá Hraunkoti í Aðaldal 1893 og giftist Rögnvaldi Péturssyni 1898. En hann varð síðar prestur Unitara í Winnipeg, ritstjóri Heimis, Heimskringlu og síðar Tímarits þjóðræknisfélagsins og fyrsti forseti þess, í stuttu máli sagt einn allra fremsti leiðtogi íslendinga vestan hafs,og studdi frú Hólmfríður hann jafnan með ráðum og dáð. Dr. Rögnvaldur lézt í Winnipeg 30.janúar 1940. Auk drjúgs framlags til íslenzkra menningarmála vestan hafs gaf frú Hólmfríður og börn hennar, Landsbókasafni íslands merka handrita- og bókagjöf árið 1941, sem skýrt er frá í Árbók safnsins það ár. Síðar — eða um 1960 — stofnaði frú Hólmfríður minningarsjóð Rögnvalds Péturssonar við Háskóla íslands, og hafa þegar margir ríflegir styrkir verið veittir úr honum til rannsókna í íslenzkum fræðum, þeim fræðum, er dr. Rögnvaldur unni um önnur fræði fram.

Hulda Bjarnadóttir fæddist á Blönduósi 14. nóvember 1921.Hún lést á héraðssjúkrahúsinu á Blönduósi 8. febrúar síðastliðinn. Útför Huldu fer fram frá Blönduóskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Hulda Gísladóttir, andaðist á heimili sínu á Sauðárkróki að morgni 14. ágúst, þá nýorðin áttræð. Þótt búast megi við því að maðurinn með ljáinn sé ekki langt undan þegar aldrað fólk á í hlut, þá kom andlát hennar á óvart eins og svo oft vill verða. Helgina áður hafði hún haldið upp á afmæli sitt í Safnaðarheimili Sauðárkrókskirkju af skörungsskap og þangað sóttu hana heim margir ættingjar og vinir. Hulda var fædd á Bólstað í Svartárdal í Húnavatnssýslu. Um tvítugt fluttist Hulda búferlum til Siglufjarðar. Þar giftist hún og stofnaði heimili.

Hulda Pétursdóttir fæddist á Kötlustöðum í Vatnsdal í A-Hún. 23. júní 1929. Hún andaðist á Sjúkrahúsi Akraness 27. september síðastliðinn. Hulda bjó á Kötlustöðum í Vatnsdal fyrstu fimm ár ævi sinnar, var á Guðrúnarstöðum og víðar í Vatnsdalnum uns hún fór níu ára að Hofi. Hulda lauk barnaskólaprófi norður í Vatnsdal fermingarárið sitt 1943, flutti á Akranesi 1945, var þrjá vetur í Gagnfræðaskólanum og útskrifaðist 1948. Þótti hún dugleg til náms og þá sérstaklega hvað varðaði íslensku. Hún vann á matsölu hjá Halldóru Hallsteins frá Skorholti og í bakaríi hjá Guðna. Hulda flutti inn að Akralæk í Skilmannahreppi í maí 1950 til Guðjóns og þau bjuggu þar til 1968 að þau fluttu á Akranes, fyrst á Akurgerði 5 og frá 1990 á Grenigrund 32. Hulda var lengst af húsmóðir og annaðist heimili og börn auk þess sem hún prjónaði til margra ára lopapeysur fyrir Handprjónasambandið en síðustu starfsár sín vann hún við heimilishjálp á Akranesi, eða fram til 1988 að hún hætti af heilsufarsástæðum.
Útför Huldu var gerð í kyrrþey að hennar ósk.

Hulda Pálsdóttir fæddist á Guðlaugsstöðum í Blöndudal 21. ágúst 1908. Hún lést í Héraðssjúkrahúsinu á Blönduósi 9. janúar 1995. Þau reistu bú á Höllustöðum í Blöndudal og bjuggu þar upp frá því. Pétur lést 1977. Börn þeirra eru: Páll, alþingismaður og bóndi á Höllustöðum, Már, dómari í Hafnarfirði, Hanna Dóra, kennari í Kópavogi og Pétur, læknir á Akureyri. Útför hennar verður gerð frá Svínavatnskirkju í dag.

Inga Ólafsdóttir fæddist í Eystra-Geldingaholti í Gnúpverjahreppi í Árnessýslu, 1. desember 1921. Hún lést á Vífilsstöðum 11. nóvember síðastliðinn. Inga ólst upp í Eystra-Geldingaholti þar sem hún stundaði skógrækt sem var mikið áhugamál hennar. Hún var við nám í Húsmæðraskólanum á Blönduósi, starfaði um skeið á skrifstofu Mjólkurbús Flóamanna og var síðan húsmóðir í Reykjavík. Um langt árabil tók hún virkan þátt í störfum Rauða kross Íslands í sjúklingabókasafninu á Landsspítalanum. Inga verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Ingibjörg Daníelsdóttir 20. nóvember 1879 - 11. október 1970 Húsfreyja á Vigdísarstöðum, Víðidalstungusókn, V-Hún. 1930. Var í Hnausakoti, Efranúpssókn, Hún. 1880. Var á Vigdísarstöðum, Kirkjuhvammshr., V-Hún. 1957. Síðast bús. í Kirkjuhvammshreppi. Andaðist í sjúkrahúsinu á Hvammstanga sunnudaginn 11. október 1970, eftir stutta sjúkralegu, og var lögð til hinztu hvílu að Melstað, laugardaginn 17. október.

Ingibjörg Jóna Jónsdóttir, kjólameistari, fæddist í Bolungarvík 14. apríl 1923. Hún lést á gjörgæsludeild Landspítalans - háskólasjúkrahúss í Fossvogi 29. desember síðastliðinn.
Ingibjörg stundaði barna- og unglingaskólanám í Bolungarvík. Hún var í Húsmæðraskólanum á Laugalandi í Eyjafirði veturinn 1942 til 1943 og lauk síðar iðnnámi í Reykjavík. Hún tók sveinspróf í kjólasaum og varð meistari í þeirri grein. Síðar sigldi hún til Svíþjóðar og stundaði þar nám í handavinnukennslu. Þegar heim kom tók hún að sér að kenna saumaskap og handavinnu á námskeiðum víða um land, aðallega þó á Vestfjörðum. Þá varð hún handavinnukennari Húsmæðraskólans á Blönduósi í fjóra vetur árin 1946 til 1950 og munu hinir fjölmörgu nemendur hennar minnast hennar með þökk og virðingu. Hún var áhugasamur kennari, iðin, dugleg og drífandi.

Eftir að Ingibjörg Jóna flutti suður og hætti kennslu setti hún upp saumastofu í Reykjavík. Síðar sameinuðu þau stofur sínar, hún og Guðmundur Ísfjörð Bjarnason klæðskeri, og fengu þau brátt húsnæði í Kirkjuhvoli bak við Dómkirkjuna í Reykjavík. Sameiginlega stofnuðu þau svo fataverslunina Pandóru og ráku hana í Kirkjuhvoli þar til 1985 er þau seldu, höfðu þá verslað í yfir 30 ár. Guðmundur Kr. sem varð eiginmaður Ingibjargar, eins og fram kemur hér á eftir, átti ásamt öðrum heildverslunina J. Ásgeirsson og Jónsson og flutti það fyrirtæki m.a. inn fatnað til sölu í Pandóru.
Útför Ingibjargar fer fram frá Háteigskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 10.30.

Ingibjörg Júlíusdóttir fæddist í Hólskoti í Vatnsdal í A.-Hún. 13. ágúst 1919. Hún lést á Hjúkrunarheimilinu Droplaugarstöðum 23. febrúar síðastliðinn. Ingibjörg fór tæplega þriggja ára í fóstur til móðursystur sinnar, Þórunnar Björnsdóttur f. 1891, d. 1979 og eiginmanns hennar Björns Þorsteinssonar f. 1877, d. 1953 að Miðhópi í Vatnsdal. Ingibjörg stundaði nám við Kvennaskólann 1934-7 og fór í læri í kjólasaum hjá Guðlaugu Jónsdóttur, sem rak Saumastofu Guðlaugar að Lækjargötu 4. Starfaði hún lengst af við kjólasaum á heimili sínu.
Útför Ingibjargar fer fram frá Grafarvogskirkju í dag, 2. mars 2012, og hefst athöfnin kl. 13.

Ingibjörg Pálsdóttir fæddist á Blönduósi 7. ágúst 1928. Hún lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 24. febrúar síðastliðinn. Ingibjörg ólst upp á Blönduósi og bjó þar nær allan sinn aldur. Hún vann margvísleg störf um ævina bæði á Blönduósi og í sveitunum í kring. Hún var Blöndósingur í húð og hár, fædd þar og uppalin, og bjó þar nær allan sinn aldur. Móðurforeldrar Ingibjargar, Ólafur Ólafsson og Ingibjörg Lárusdóttir, fluttu til Blönduóss rétt fyrir aldamótin 1900, og þar fæddist móðir hennar Jóhanna. Faðir Ingibjargar var Páll Bjarnason ættaður frá Stokkseyri. Páll var atvinnubílstjóri, og Budda, eins og Ingibjörg var kölluð, sagði mér frá því með stolti að Páll faðir hennar hefði komið með fyrsta bílinn á Blönduós árið 1923. Ingibjörg átti einn bróður, Bjarna, sem er fæddur 1927. Fjölskyldan bjó alla tíð í Ólafshúsi á Blönduósi. Ingibjörg og Bjarni sitt á hvorri hæðinni eftir lát foreldra sinna.
Strax á unglingsaldri fór Ingibjörg að vinna á sveitabæjum í nágrenni Blönduóss.
Rúmlega tvítug fór Ingibjörg til Eyjafjarðar í Tóvinnuskóla. Þar nam hún prjóna- og saumaskap og meðferð ullar einn vetur. Budda var alla tíð mikil prjónakona. Hún starfaði á prjóna- og saumastofu um tíma, en alla tíð prjónaði hún mikið fyrir vini sína og sveitunga. Einkenni á prjóni Buddu var hvað flíkurnar voru hlýjar, og fræg er lambhúshetta hennar, sem margir Blönduósingar eiga eflaust enn í dag. Annars vann Ingibjörg fjölmörg störf á Blönduósi, eins og í bakaríi, á sjúkrahúsinu og a.m.k. tuttugu og fimm haust vann hún í Sláturhúsi Sölufélagsins. Í Sláturhúsinu vann hún undir verkstjórn Gísla Garðarssonar, sem hún mat mikils. Ingibjörg hafði mjög gaman af trjárækt og garðrækt. Hún byggði sér skjól á túni sínu við Blöndu, og skírði Geitaból. Þar dvaldi Budda sumrin löng þegar hún var hætt að vinna. Þar plantaði hún trjám, ræktaði kartöflur og grænmeti, og leit eftir folaldsmerum á vorin. Í Geitabóli leið henni vel, þar var Budda í sínu ríki. Ingibjörg var praktísk og mjög nýtin eins og hennar kynslóð. Frægt er farartæki hennar, barnavagninn, sem hún notaði til ýmissa flutninga. Budda sagði oft að barnavagn rúmaði margt fleira en börn.
Ingibjörg var mikill dýravinur. Hún hafði kindur í mörg ár heima við Ólafshús, og kunnugir hafa sagt mér að hún hafi verið einstaklega natin við féð.
Ingibjörg hafði mjög gaman af því að spjalla við fólk. Hún gat verið stríðin við þá sem hún taldi hafa efni á að taka stríðni, og oft var stutt í háan og hvellan hlátur hennar. En Buddu var einnig mjög umhugað um þá sem minna máttu sín. Hún gat átt það til að færa fólki eða stofnunum eitthvað sem hún taldi vanta.
Ingibjörg var litríkur persónuleiki, sem ekki fór troðnar slóðir. Það verður sjónarsviptir að henni úr mannlífinu á Blönduósi.
Útför Ingibjargar verður gerð frá Blönduóskirkju í dag 7. mars 2004 og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Ingibjörg Stefánsdóttir fæddist í Mjóadal í Laxárdal, Austur-Húnavatnssýslu, 8. maí 1907. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Eir í Reykjavík 11. apríl síðastliðinn. Ingibjörg stundaði nám við Kvennaskólann á Blönduósi 1926¬-1927, Laugaskóla í Þingeyjarsýslu 1929¬-1931 og lauk ljósmæðraprófi frá Ljósmæðraskóla Íslands 30.9. 1935. Hún var ljósmóðir í Austur-Húnavatnssýslu frá 1935¬-1968, starfaði á heilsuhæli NLFÍ í Hveragerði 1969¬-1976 og vann síðan í fimm ár hjá Áklæðum og gluggatjöldum í Reykjavík. Ingibjörg er komin af traustum og góðum húnvetnskum og skagfirskum ættum. Móðir hennar, Elísabet, var systir Sigurðar Guðmundssonar, skólameistara. Ingibjörg aflaði sér góðrar menntunar á þeirra tíma mælikvarða. Var einn vetur á kvennaskólanum á Blönduósi og tvo vetur á Laugaskóla í Þingeyjarsýslu. Síðar fór hún í ljósmæðraskólann og útskrifaðist sem ljósmóðir haustið 1935.

Þá voru mörg og smá ljósmæðraumdæmi í landinu og var hún ráðin ljósmóðir í Bólstaðarhlíðarumdæmi um leið og hún kom heim 1. október 1935. Þar kynntist hún misjöfnum kjörum og aðstæðum sængurkvenna því allar fæddu þær börn sín heima. En það voru umbrotatímar í þjóðfélaginu. Samgöngur bötnuðu og þá gat sama ljósmóðirin sinnt stærra svæði og svo fór, að hún þjónaði öllu innhéraðinu og tók þannig á móti flestum Austur-Húnvetningum er litu dagsins ljós fram á árið 1968 er hún flutti suður.

Þegar nýr og fullkominn spítali leysti gamla sjúkraskýlið af hólmi í janúar 1955 vann Ingibjörg að því öllum árum, að allar konur kæmu á spítalann og ættu þar börn sín. Hún þekkti vel aðstæðurnar og líka hvar hættan gat leynst. Og það tók mjög stuttan tíma að fá konur til þess að breyta til og nýta sér þessa þjónustu.

Ingibjörg var gift Þorsteini Jónssyni frá Eyvindarstöðum í Blöndudal. Þau bjuggu fyrstu árin hjá foreldrum hennar að Gili í Svartárdal, en brugðu búi og fluttu í stríðslokin til Blönduóss. Þorsteinn gerðist þá sýsluskrifari hjá sýslumanni Húnvetninga. Hann var sérstaklega söngnæmur og söngmaður mikill, gleðimaður og kappsamur.
Hjónaband þeirra var einstaklega ástúðlegt og var oft sagt að þau væru ávallt eins og nýtrúlofað par. Frá árinu 1992 dvaldist hún á Laugaskjóli og síðar á hjúkrunarheimilinu Eir, þar sem hún lést 11. apríl sl. Útför Ingibjargar fer fram frá Blönduóskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.

Ingibjörg Þorsteinsdóttir fæddist á Þverhamri í Breiðdal 23. apríl 1917. Hún lést á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 25. mars síðastliðinn. Ingibjörg verður jarðsungin í dag frá Laugarneskirkju og hefst athöfnin klukkan 15.

Fæddur á Reynistað í Skagafirði 2. eða 10. júní 1817, dáinn 7. maí 1890.

Jóhanna Ásta Björnsdóttir var fædd á Kornsá í Vatnsdal í Húnavatnssýslu. Hún varð bráðkvödd á heimili sínu, Austurbrún 2 í Reykjavík, 28. október. Hún var listræn í eðli sínu. Þeir hæfileikar nutu sín sannarlega í gerð veislu borða. Hún hafði yndi af góðri tónlist og naut vel fegurðar í tilverunni, fegurðar sem fáir veita ef til vill athygli. Hún var höfðingi í lund og oft gjöful um efni fram. Jóhanna lærði hússtjórn og matreiðslu bæði við Kvennaskólann á Blönduósi og í Húsmæðra kennaraskólanum í Reykjavík. Hún stundaði kennslu í matreiðslu um árabil, fyrst á Kvennaskólanum á Blönduósi og síðar á Húsmæðraskólanum á Löngumýri. Einnig vann hún á hótelum að sumrinu. Jóhanna var ein af þeim fáu sem ætíð veitti öðrum margskonar stuðning og gjafir. Hún veitti meira en hún þáði.
Að loknu ævistarfi mun Jóhanna hvílast við hlið Ástríðar í Beinakeldu, sem var henni bæði móðir og faðir. Þær munu sofa saman í kirkjugarðinum á Þingeyrum í Húnavatnssýslu.

Jóhanna Guðbjörg Albertsdóttir fæddist á Vindheimum í Skagafirði 11. mars 1897. Hún andaðist á Héraðssjúkrahúsinu á Blönduósi 3. mars síðastliðinn. Er Magnús andaðist tók Björn sonur þeirra við búi á Syðra-Hóli. Nokkrum árum síðar flutti Jóhanna til Skagastrandar. Er kraftar þrutu fór hún á Héraðshælið á Blönduósi þar sem hún naut góðrar aðhlynningar þar til yfir lauk. Útför Jóhönnu fer fram frá Höskuldsstaðakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Jóhanna Guðbjörg Albertsdóttir fæddist á Vindheimum í Skagafirði 11. mars 1897. Hún andaðist á Héraðssjúkrahúsinu á Blönduósi 3. mars síðastliðinn og fór útför hennar fram frá Höskuldsstaðakirkju 9. mars. Magnús Björnsson, bóndi og fræðimaður, fæddist á Syðra-Hóli í Vindhælishreppi 30. júlí 1889. Hann lést 20. júlí 1963. Jóhanna og Magnús gengu í hjónaband 12. júní 1917 og bjuggu allan sinn búskap á Syðra-Hóli eða í 46 ár. Þau eignuðust sex börn. Nokkrum árum síðar flutti Jóhanna til Skagastrandar. Er kraftar þrutu fór hún á Héraðshælið á Blönduósi þar sem hún naut góðrar aðhlynningar þar til yfir lauk. Útför Jóhönnu fer fram frá Höskuldsstaðakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.

Jóhannes Magnússon fæddist í Vatnsdalshólum í A-Hún. 9. janúar 1919. Hann hóf búskap 1944 á hálfu Undirfelli, sem nú heitir Nautabú í Vatnsdal og bjó þar í þrjú ár. Á Hnjúki í fjögur ár. 1951 flutti hann að Litlu-Borg í Þverárhreppi, en 1955 keypti hann jörðina Ægissíðu á Vatnsnesi og bjó þar til dauðadags. Jóhannes tók þátt í ýmsum félags- og trúnaðarstörfum sveitarinnar. Hann sat í hreppsnefnd Þverárhrepps til margra ára og var varaoddviti í átta ár. Hann var gagnastjóri á Vatnsnesfjalli til fjölda ára og sláturhússtjóri í 14 ár hjá KVH.
Útför Jóhannesar verður gerð frá Breiðabólstaðarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 11.

"Fyrir hádegi einn góðviðrisdag að áliðnum slætti í ágúst tekur Jóhannes Magnússon hest sinn, leggur við hann og ríður út í hagann, til að sinna búfé. Skammt hefur hann farið er kallið kemur og hann hnígur af baki ofan í skaut þeirrar jarðar sem hann hafði búið á í hartnær 50 ár.
Slíkur dauðdagi fyrir gamlan bónda, sem alla sína löngu ævi hefur verið við búskap hér í héraðinu, verður í raun að teljast æskilegur. Um hádegi þennan sama dag koma ferðamenn á bíl hingað heim og segjast hafa tekið eftir hesti með hnakk út á hlið og taumana uppi. Hafi þeim fundist þetta skrítið og gert hlé á sinni ferð til þess að athuga nánar, því að svo leit út sem einhver hefði fallið af baki, en engan fundið. Þetta var ungt fólk með athyglisgáfuna í lagi því að þau tóku m.a. eftir því að allt benti til þess að um gamlan mann væri að ræða sem þau réðu af umbúnaði reiðtygja. Brugðið var strax við og farið að athuga málið og varð þegar ljóst hvers kyns var. Var án tafar haft samband við nágrannana og hafin leit í norðurgirðingunni þar sem þetta hafði gerst.
Fljótlega dreif að fjölda fólks sem leitaði svæðið, kafgrösuga móa og mýrlendi og undir lokin kom björgunarsveit líka til leitar. Um kl. 5 finnst upp undir vegi, það sem að var leitað. Gamli bóndinn liggur örendur í grasinu og horfir mót himni."

Jón Emil Benediktsson 6. júní 1895 - 2. mars 1970 Var á Ytri-Völlum, Kirkjuhvammshr., V-Hún. 1957. Síðast bús. í Kirkjuhvammshreppi. Jón Benediktsson fæddist að Neðri-Torfustöðum í Miðfirði, 6. júní 1895,og var hann því næstum 75 ára, er hann lézt i marz s.l. Hann var elztur af sex systkinum. Á unga aldri misstu þau systkin föður sinn. Kom það því í hlut Jóns, elzta sonarins, að vera forsjá heimilisins við hlið móður sinnar, og var svo alla tið síðan, meðan hún fékkst við búskap. Efni voru framan af fremur lítil og ómegð þung, meðan börnin voru að vaxa, en heimilið var friðsælt, alúð og nægiusemi hélt hópnum saman. Eftir að börnin voru öll uppkomin og höfðu stofnað sín eigin heimili bjó Jón enn í nokkur ár með móður sinni á Torfustöðum, unz hún, farin að heilsu og kröftum, dvaldist síðustu æviár sín hiá dætrum sínum. en hún andaðist fyrir nokkrum árum á heimili Ingibiarg ar. dóttur sinnar, að Ytrivöllum, fórnfús og mæt kona, en þreytt eftir langt dagsverk. Einnig eru nú fjögur af börnum hennar látin, , þau Jóhann, Björn, Ingibjörg og Jón, en eftirlifandi eru aðeins tvö, þau Steindór og Guðrún öll voru þessi systkin vel gefin og mikið mannkosta fólk, svo sem þau áttu kyn til. Eftir að Jón var orðinn einn á Torfustöðum og móðir hans gat eigi að staðið lengur, dvaldist hann löngum á Ytrivöllum hjá Ingibjörgu, systur sinni, meðan hennar naut við, en hún andaðist 1965. Var honum nokkurt áfall að sjá á bak systur sinni, því alla tíð var hlýtt kærleiksþel á milli þeirra, enda voru þau mestan hluta ævinnar samvistum. lík að eðlisfari og áttu því margt sameiginlegt. Löngum var Jón fremur heilsuveill, en þrátt fyrir það, var hann alla jafna léttur í lund og glaður í viðmóti.

Jón Karlsson var fæddur á Gunnfríðarstöðum í Svínavatnshreppi 18. ágúst 1912. Hann lést á Blönduósi 20. apríl síðastliðinn. Jón sat í hreppsnefnd Engihlíðarhrepps um árabil, var bókari KH og afurðasölunnar, hann var bókari og gjaldkeri Vegagerðar ríkisins til 1988 að hann lét af störfum vegna aldurs. Hann sinnti ýmsum trúnaðarstörfum fyrir Húnvetninga. "Var alls 8 mánuði í farskóla á 4 árum að Grund, Ljótshólum og Stóradal. Var á Gunnfríðarstöðum til ársins 1921, að Mosfelli frá 1921¬-1926, að Kirkjuskarði 1926¬-1931, að Refsstöðum 1931¬ 1934, að Holtastaðakoti 1934¬ 1946 og var heimilisfastur á Holtastöðum frá 1946¬-1960. Veiktist af svokallaðri lömunarveiki 15. ágúst 1935 og var það örlagavaldur í lífi hans og starfi upp frá því. Fékk berkla í vinstra lunga árið 1938 og dvaldi á Vífilsstöðum um nokkurra mánaða skeið. Fékk berkla í hægra lungað 1948 og dvaldi þá á Vífilsstöðum í tæpt ár. Vann almenn sveitastörf meðan geta leyfði og auk þeirra á vertíð í Grindavík árin 1933-¬1935. Sem unglingur fór hann að vinna í sláturhúsi SAH að haustinu og eftir 1936 við ýmiss konar störf er reyndust honum meðfærileg, m.a. við vigtun á gærum og innmat. Var vörður við Blöndu í Langadal sumrin 1937-38. Eftirlitsmaður nautgripa- og fóðurbirgðafélags Engihlíðarhrepps árin 1939-46 og annaðist aldursmerkingar á sauðfé í hreppnum á mæðiveikisárunum. Í hreppsnefnd og skattanefnd Engihlíðarhrepps á annan áratug. Gjaldkeri Sjúkrasamlags Engihlíðarhrepps frá árinu 1949¬-1969, eða allan starfstíma samlagsins. Fór á árunum 1940¬ 1944 söluferðir með hesta allt austur í Hjaltastaðaþinghá. Hóf störf fyrir Vegagerð ríkisins árið 1946. Sá fyrst um aðdrætti og uppgjör mötuneytis, um fimm ára skeið, auk almenns reikningsuppgjörs til ársins 1959, en eftir það gjaldkeri til 1988 er starfstíma lauk. Árið 1951 gerðist hann skrifstofumaður hjá Kaupfélagi Húnvetninga. Varð það eftir það hans aðalstarf, en önnur störf s.s. fyrir Vegagerðina, unnin í aukavinnu. Varð því starfsdagur æði oft nokkuð langur. Honum lauk með öllu er hann vegna sjúkleika, varð að fara á Héraðshælið á Blöndósi 17. apríl 1988, fyrstu þrjá mánuðina á sjúkradeild, en síðan á ellideildina þar sem hann er nú. Hann er ógiftur og barnlaus." Andlát Jóns bar að, án sýnilegs fyrirvara, að morgni sunnudagsins 20. apríl. Rúmlega sex áratuga baráttu við lömun og allt sem henni var samfara var lokið.
Útför Jóns fer fram frá Blönduóskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 11.

Jón Ísberg fæddist í Möðrufelli í Eyjafirði 24. apríl 1924. Hann lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 24. júní síðastliðinn. Jón varð stúdent frá M.A. 1946, Cand. juris frá Háskóla Íslands árið 1950 og stundaði framhaldsnám í alþjóðarétti við University College í London 1950-1951. Hann var fulltrúi sýslumannsins á Blönduósi 1951-1960 og sýslumaður Húnavatnssýslu 1960-1994. Jón var virkur í fjölmörgum félagasamtökum í sinni heimabyggð, þ.ám. skátafélaginu, skógræktarfélaginu og Lions, og sat nær samfellt í hreppsnefnd Blönduóshrepps frá árinu 1958 til 1982. Hann var gerður að heiðursborgara Blönduósbæjar árið 2004.
Útför Jóns fer fram frá Blönduóskirkju í dag, 3. júlí, kl. 14.

Jón Stefnir Hilmarsson hárgreiðslumeistari fæddist á Blönduósi 15. maí 1949. Hann lést á heimili dóttur sinnar 2. mars síðastliðinn. Útför Jóns Stefnis verður gerð frá Fossvogskirkju í dag 11. mars 2004 og hefst athöfnin klukkan 15.

Jón Þorsteinsson, hæstaréttarlögmaður og fyrrverandi alþingismaður, fæddist á Akureyri 21. febrúar 1924. Hann varð bráðkvaddur 17. september síðastliðinn, sjötugur að aldri, og fór útför hans fram frá Seltjarnarneskirkju 26. september.
Hann var fulltrúi bæjarfógetans í Vestmannaeyjum sumarið 1949, fluttist um haustið til Akureyrar og rak þar málaflutningsskrifstofu til 1955. Starfsmaður Alþýðusambands Íslands í Reykjavík var hann 1955--1960, rak málaflutningsskrifstofu í Reykjavík 1960--1963 og aftur frá 1973 til æviloka.
Jón Þorsteinsson var valinn til ýmissa nefndar- og stjórnarstarfa. Árið 1959 var hann skipaður í nefnd til að undirbúa lög um samningsrétt opinberra starfsmanna og 1960 í endurskoðunarnefnd skattalaga. Hann var í stjórn Íslenskrar endurtryggingar 1961--1972, í kjaranefnd 1962--1973 og í samninganefnd ríkisins um launakjör ríkisstarfsmanna 1962--1966. Málflytjandi ríkisins fyrir Kjaradómi var hann 1963--1972. Árið 1964 var hann skipaður í nefnd til athugunar á menntunarkröfum og atvinnuréttindum vélstjóra og á sama ári kosinn í áfengismálanefnd. Hann var formaður framkvæmdanefndar byggingaráætlunar 1965--1969. Árið 1966 var hann skipaður í nefnd til að semja frumvarp um framleiðnisjóð landbúnaðarins og var síðan í stjórn sjóðsins 1966--1974. Hann var skipaður árið 1968 í nefnd til að athuga ýmsa þætti landbúnaðarmála og var í yfirnefnd um verðlagsgrundvöll landbúnaðarins 1968--1975. Á árunum 1975--1980 átti hann sæti í mörgum sáttanefndum í kjaradeilum. Hann var formaður nefndar sem skipuð var af Hæstarétti á árinu 1986 til að rannsaka viðskipti Útvegsbanka Íslands og Hafskips. Í Félagsdómi átti hann sæti frá 1986 og í Kjaradómi 1991--1993. Formaður umsjónarnefndar fólksbifreiða á höfuðborgarsvæðinu var hann frá 1989.
Jón Þorsteinsson var alþýðuflokksmaður, sat í miðstjórn flokksins 1958--1972. Eftir kjördæmabreytinguna 1959 skipaði hann efsta sæti á lista flokksins í Norðurlandskjördæmi vestra í þrennum kosningum til Alþingis og var landskjörinn þingmaður 1959--1971, sat á 12 þingum alls.
Jón Þorsteinsson var skákmeistari Norðurlands 1942--1944 og 1952--1953, eða fimm sinnum alls. Hann var sigurvegari í meistaraflokki á skákþingi Norðurlanda í Svíþjóð 1959 og hlaut sigur í áskorendaflokki á skákþingi Íslands 1976.

Jóna Kristófersdóttir iðjuþjálfi fæddist á Blönduósi 20. apríl 1918. Hún lést á Hjúkrunarheimilinu Skógarbæ í Reykjavík 7. september 2003. Jóna nam í Kvennaskólanum á Blönduósi 1936-1937 og stundaði framhaldsnám í vefnaði á sama stað. Jóna fór til náms í iðjuþjálfun til Danmerkur 1939. Hún kom heim til Íslands fullnuma í iðjuþjálfun árið 1946. Hún hóf þá þegar störf á Kleppsspítala þar sem hún starfaði samfellt til ársins 1986, eða í 40 ár, er hún hætti störfum vegna veikinda.
Útför hennar fór fram í kyrrþey.

Jórunn A. Sigurvaldadóttir fæddist í Gafli í Svínadal 16. desember 1920. Hún lést á Landakoti 9. febrúar síðastliðinn. Útför Jórunnar fer fram frá Kapellunni í Fossvogi í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Karl Hinrik Árnason var fæddur í Víkum á Skaga hinn 15. mars 1902. Hann andaðist í sjúkrahúsinu á Blönduósi 25. des. 1995. Kalli ólst upp í foreldrahúsum í Víkum á umsvifamiklu myndarheimili í stórum systkinahópi þar sem reglusemi og festa einkenndu heimilisbraginn. Þar þekktist ekki annað en að börn færu að vinna gagnleg störf jafnskjótt og kraftar þeirra leyfðu. Af því lærðist iðjusemi og ungviðið fékk á tilfinninguna að framlag þess skipti nokkru. Víknabúið var stórt en jörðin fremur erfið, fénaðarferð mikil og engjaheyskapur langt sóttur. Vinnudagurinn mun því oft hafa orðið langur. Árni faðir Karls var trésmíðameistari að iðn og stundaði hana jafnan ásamt búskapnum. Hann mun ætíð hafa leitast við að verða við bónum manna um smíðavinnu eftir því sem kostur var og gekk jafnvel úr verki sínu til að liðsinna aðvífandi mönnum. Anna móðir hans var einnig einstök að greiðvikni og góðsemi, ekki síst við þá sem minna máttu sín. Karl nam því hjálpsemi og greiðasemi í ríkum mæli í uppvextinum og gerði að hætti sínum. Kalli var einstakur hagleiksmaður, jafnvígur á smíðar úr tré og járni, og munu þeir hæfileikar hans hafa komið snemma í ljós. Hann naut leiðsagnar föður síns við smíðar í æsku og minntist þess oft hversu vel það veganesti hefði enst sér. Á yngri árum vann Kalli við smíðar á Akureyri og víðar um árabil. Þá fór hann einnig að fást við að leggja miðstöðvarlagnir í hús og aflaði sér nauðsynlegra verkfæra til þess sem hann pantaði sum beint frá útlöndum. Varð hann fljótlega eftirsóttur til þessara starfa svo þeir urðu æði margir bæirnir sem hann lagði miðstöðvar í og rak með því á braut híbýlakuldann, versta óvin íbúanna í torf- og timburhúsunum. Þá voru þeir ófáir bæirnir sem Kalli lagði vatnsleiðslur í og oft var þá settur vaskur og frárennsli út úr bænum um leið
Þau Karl og Margrét í Víkum urðu fyrir þeirri þungbæru reynslu að horfa á bæ sinn brenna ásamt nær öllum innanstokksmunum.
Karl var jarðsettur í heimagrafreit í Víkum hinn 6. janúar 1996.

Frú Katla Pálsdóttir fæddist í Reykjavík 17. des. 1914. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Eir 18. nóvember síðastliðinn. Katla var ekki langskólagengin, enda fengu stúlkur þeirra tíma ekki mörg tækifæri til slíks. Hún var samt mjög vel menntuð úr skóla lífsins, talaði nokkur tungumál, las mikið, fylgdist grannt með umræðu dagsins og hafði fastmótaðar skoðanir á lífinu og tilverunni. Væri hún að stíga sín fyrstu spor á menntabrautinni nú hefði hún stefnt hátt og ekki hætt fyrr en hún væri komin til metorða á sviði lífsins.
Leiklist var henni mjög kær, enda átti hún ekki langt að sækja áhugann, en móðir hennar, Guðrún Indriðadóttir, var ein besta leikkona landsins á árum áður. Faðir Guðrúnar var Indriði Einarsson, rithöfundur og leikritaskáld, og hann sá til þess að Þjóðleikhúsið varð mekka leiklistargyðjunnar í augum Kötlu.
Útför Kötlu fer fram í dag frá Hallgrímskirkju og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Katrín Jónsdóttir fæddist í Reykjavík 9. september 1941. Hún lést í faðmi fjölskyldunnar á líknardeild Landspítalans Landakoti 28. janúar 2012. Katrín ólst upp í Reykjavík, gekk í Landakotsskóla og fór þaðan í Gagnfræðaskóla Vesturbæjar. Að grunnskólanámi loknu lagði hún stund á nám við Verzlunarskóla Íslands og lauk þaðan stúdentsprófi árið 1962 með góðum vitnisburði. Síðar lauk hún BA námi í þýsku og almennri bókmenntafræði frá Háskóla Íslands og aflaði sér jafnframt kennsluréttinda. Katrín starfaði um hríð hjá fyrirtæki föður síns Jóni Loftssyni hf., þá hjá Loftleiðum og síðar Flugleiðum. Um nokkurt árabil starfaði hún hjá Skeljungi. Hún var mikil tungumálamanneksja og eftir að hún lét af venjulegri dagvinnu vann hún lengi heimavið við þýðingar, hvort tveggja úr ensku og þýsku. Katrín las mjög mikið alla sína tíð og var lestur góðra bóka hennar helsta tómstundaiðja. Samvera með hennar nánustu var henni mikilvæg og naut hún sín hvergi betur en umvafin fjölskyldu sinni.
Útför Katrínar fer fram frá Garðakirkju í dag, 7. febrúar 2012, og hefst athöfnin kl. 13.

Kolbeinn Gíslason andaðist á heimili sínu, Eyhildarholti, Skagafirði, aðfaranótt 15. janúar sl. Kolli var söngmaður góður, hafði háa og bjarta tenórrödd, sem að auki var gullfalleg. Hann söng fyrsta tenór með Karlakórnum Heimi í mörg ár, en hætti vegna þess hve heyrnin stríddi honum mikið. Í göngur á Eyvindarstaðaheiði fór hann í mörg ár, og þegar gangnamenn tóku lagið, söng Kolli alltaf yfirrödd.
Já, Kolla gleymum við aldrei og það gerir enginn, sem kynntist honum. Við getum talið upp svo margt sem við minnumst, en það yrði efni í heila bók.

Kolbrún Harpa Matthildardóttir fæddist á Blönduósi 9. nóvember 1956. Hún lést á Sjúkrahúsi Akraness 6. mars 2012. Kolbrún ólst upp á Blönduósi, flutti síðan til Vestmannaeyja þar sem hún vann í fiskvinnslu í nokkur ár, þaðan flutti hún til Reykjavíkur en síðustu árin bjó hún á Akranesi.

Útför Kolbrúnar fer fram frá Akraneskirkju í dag, 14. mars 2012, og hefst athöfnin kl. 14.

Kristín Guðlaugsdóttir, fyrrverandi kaupmaður, fæddist í Reykjavík 15. október 1919. Hún andaðist á Borgarspítalanum hinn 28. júlí síðastliðinn. Útför Kristínar fer fram frá Bústaðakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15. Kristín bjó alla tíð í Reykjavík og vann aðallega við verslunarstörf . Útför Kristínar fer fram frá Bústaðakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Kristín Guðlaugsdóttir fæddist á Bárðartjörn í Höfðahverfi 3. nóvember 1920. Hún lést á dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri 25. ágúst síðastliðinn. Kristín ólst upp á Bárðartjörn en hélt um tvítugt til Akureyrar þar sem hún vann ýmis störf uns hún fluttist til Hríseyjar haustið 1944, þar sem maður hennar starfaði við Kaupfélag Eyfirðinga. Árið 1961 fluttu þau hjón til Akureyrar og bjuggu alla tíð síðan í Munkaþverárstræti 15. Eftir lát manns síns fluttist Kristín í dvalarheimilið Hlíð á Akureyri og bjó þar í áratug.
Kristín var jarðsungin frá Akureyrarkirkju 2. september.

Húsfreyja á Kornsá í Vatnsdal, Áshreppi, A-Hún. Hún varfædd að Hofsstöðum í Stafholtstungum og ólst þar upp hjá foreldrum sínum í stórum systkinahópi. Fjölskyldan fluttist til Reykjavíkur vegna heilsubrests foreldra hennar, sem var svo alvarlegur að þau voru bæði látin innan tveggja ára. Kristín var elst af systrunum og kom þá í hennar hlut að taka á sig ábyrgðina og annast systkini sín sem voru sex. Við þetta bættist að ein systirin veiktist af mænuveiki og lamaðist. Segir sig sjálft þvílík þrekraun þetta var fyrir Kristínu sem var þá rétt um tvítugt. Hún starfaði lengi í Kvenfélagi Vatnsdæla. Þar sem annars staðar kom fram dugnaður og ósérhlífni Kristínar. Oft mætti hún ein snemma morguns í kaffi skúrinn okkar við Undirfellsrétt, þó heima væri fjöldi gesta. Þegar safnið af vesturheiðinni var komið í rétt stóð hún við hlið bónda síns og dró fé í dilk. Þannig var Kristín, hún hljóp í verkin þar sem mest lá á, hvort sem það var úti eða inni. Hún hlífði sér ekki hvar sem húnvar. Heimili hennar bar göggt vitni um myndarskap, reglusemi og gestrisni. Kristín og Gestur giftu sig í Sunnuhlíð árið 1954. Þau bjuggu þar í nokkur ár eða þar til þau keyptu hluta Kornsár, sem er ein af bestu og fallegustu jörðum í Vatnsdal. Kornsá byggðu þau upp. Fyrst peningshús og síðan vandað tveggja íbúða einbýlishús, en Birgir sonur þeirra og Þórunn kona hans eiga stærri íbúðina. Þau hafa búið þar stækkandi búi síðustuárin, en Kristín og Gestur drógu saman seglin.

Kristín M.J. Björnson fæddist á Gauksmýri, V- Húnavatnssýslu, 16. apríl 1901. Hún lést á dvalarheimilinu Grund 9. október síðastliðinn. Kristín og Einar hófu búskap á Gauksmýri, ræktuðu og byggðu upp jörðina og voru þar í 13 ár uns aldur og heilsa fóru að segja til sín. Kristín fór til Bandaríkjanna í lok fyrri heimsstyrjaldar til að læra hjúkrun og var þar fyrst í skjóli föðursystra sinna, Kristínar og Margrétar Benedictsson, sem var þekkt kvenréttindakona og gaf út tímaritið Freyju. Margréti var boðið á Alþingishátíðina 1930 af íslenskum almenningi í Vesturheimi. Kristín var í Bandaríkjunum sín mestu mótunarár og hreifst mjög af hugmyndum eftirstríðsáranna fyrri um bræðralag þjóða, mannréttindi, sér í lagi kvenréttindi og bindindi á áfengi og tóbak. Hún útskrifaðist frá Ripley Memorial Hospital School of Nursing 1924. Útför Kristínar fer fram í dag frá Kapellunni í Fossvogi og hefst athöfnin klukkan 13.30. Hún verður jarðsett við hlið Einars, seinni manns síns, í Grafarvogskirkjugarði.

Kristín Ólína Thoroddsen fæddist í Reykjavík 2. september 1940. Hún lést 18. september 2013 á Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaupstað.

Kristín var lífskúnstner, fagurkeri og mikil áhugamanneskja um öll svið mannlegrar tilveru. Hún var ung í anda og lét sér ekkert mannlegt óviðkomandi. Fjölskyldan var henni dýrmæt og ræktaði hún og treysti vináttuböndin vel í gegnum árin.
Útför Kristínar fór fram frá Eskifjarðarkirkju 28. september 2013, og hófst athöfnin kl. 13.