Person

Óskar Bergmann Teitsson (1900-1989) Víðidalstungu

28.10.1900 - 8.2.1989

Ráðsmaður í Víðidalstungu, Víðidalstungusókn, V-Hún. 1930. Var í Víðidalstungu, Þorkelshólshr., V-Hún. 1957. Síðast bús. í Þorkelshólshreppi. Óskar tók ungur við búi sem ráðsmaður að föður sínum látnum, sem var mikið vandaverk. Hann var mikill drengskaparmaður og vel greindur. Af honum lærði ég margt sem hefur komið sér vel fyrir mig í gegnum tíðina. Víðidalstunga er kirkjujörð og séð var um kirkjuna frá húsbændum að öllu leyti í þá daga og þótti þeim vænt um hana.

Víðidalstunga:

Bóndi:

Óskar stofnaði veiðifélag Víðidalsár og Fitjár og var formaður þess í fjölda ára. Hann var mikill veiðimaður og hafði glöggt auga hvar best væri að draga í net í ánni eins og tíðkaðist þá. Það sem einkenndi Óskar við þennan ádrátt varað hann dró aldrei net þar sem fiskurinn var að hrygna en margir brenndu sig á því. Óskar var einnig ágætis skytta hvort sem um mink, ref eða rjúpu var að ræða. Óskar hafði alltaf áhuga fyrir velgengni sveitar sinnar og þótti vænt um hana og litu margir sveitungar upptil hans.

Faðir Óskars var Teitur Teitsson og móðir hans Jóhanna Björnsdóttir, bæði Húnvetningar og bjuggu þau flest sín ár í Víðidalstungu í Vestur-Húnavatnssýslu. Jóhanna og Teitur áttu 12 börn. Óskar gifti sig seint og var kona hans Hallfríður Björnsdóttir frá Bessastöðum á Heggstaðanesi
og áttu þau einn son,
1) Ólafur Bergmann Óskarsson (1943), Var í Víðidalstungu, Þorkelshólshr., V-Hún. 1957. Býr nú á Víðidalstungu.

Fremst á ásunum, þar sem þeir falla fram og verða að engu, yst á tungunni milli Víðidalsár og Fitjaár; þaðan sem dalurinn víkkar og opnast síðan eins og faðmur um Hópið mót Húnaflóanum; þar gnæfir höfuðbólið og sögustaðurinn Víðidalstunga, vettvangur auðs og valda á öldum áður, en einnig uppspretta menningar: fræðimenn álíta Flateyjarbók ritaða hér og jafnvel fleiri merkar heimildir. Í dag er þarna bújörð í engu frábrugðin hundruðum slíkra staða á Íslandi við fyrstu sýn, en ekki þarf lengi að dvelja, að sagan tali til manns úr hverri þúfu - hverjum stein. Uppi í ásenninu, út í dalinn, má enn sjá merki landnámsjarðarinnar, Svölustaða; þar verður túnhóllinn grænni en annar svörður á hverju sumri - og þó hefur þar ekki verið nýtt um aldir; sunnan túns á höfuðbólinu kúra grónar tóttir hjáleigu kotanna; kirkjugarður staðarins er Íslandssaga útaf fyrir sig.

IS HAH

Final

Full

GPJ 10.7.2017

• Icelandic

®GPJ ættfræði
Íslendingabók
mbl 24.2.1989. https://www.mbl.is/greinasafn/grein/27797/?item_num=1&searchid=b034095717156cda47792ed398f878eab826a9b0