Félagið var stofnað 26. október 1947, starfaði í eitt ár og gekk síðan í Alþýðusamband Íslands 16. nóvember 1948.

Félagið var stofnað 15. desember 1951 og var félagssvæði þess í Skagahreppi. Félagið dró nafn sitt af Þorbirni Kólka hinum nafnkunna sægarpi.
Í fyrstu stjórnina voru kosnir:
Pétur Sveinsson, formaður
Gunnar Lárusson,
Sigurður Pálsson,
Kristinn Lárusson,
Ólafur Pálsson.
Endurskoðendur:
Friðgeir Eiríksson,
Þorgeir Sveinsson.

Félagið var stofnað árið 1905 og höfðu frumkvæði að stofnun félagsins þeir Guðmundur Ólafsson kennari, er dvaldi einn vetur við kennslu á Nesjum og Benedikt Benediktsson seinna verslunarstjóri á Kálfshamarsvík. Þann 5. jan. 1913 samþykkti félagið tillögu formanns síns, B. B., að byggja fundarhús á Kálfshamarsnesi. 1 stjórn með Benedikt voru þá: Guðlaugur Eiríksson póstur og Sigurður Jónsson, bóndi, Ósi, síðar bóndi á Mánaskál. Þeir E. Hemmert verzlunarstjóri og Karl Berndsen kaupmaður, báðir á Skagaströnd, afhentu félaginu grunnlóð undir húsið endurgjaldslaust á landi, sem þeir áttu á Kálfshamarsnesi. Hófst stjórn félagsins þegar handa og réði yfirsmið að húsinu, Sigmund Benediktsson, nú bónda að Björgum. 1 september sama ár var húsið fullgert. Var það timburhús á hlöðnum grunni. Vígslufagnaður í Samkomuhúsi Nesjamanna var haldinn 19. sept. 1913. Næsta
vetur, 1913—14, var húsið lánað fyrir barnakennslu og mun barnaskólinn hafa verið þar síðan á hverjum vetri. Þetta litla félagsheimili Nesjamanna var hið fyrsta sinnar tegundar í AusturHúnavatnssýslu. Liðu meira en tveir áratugir, þar til tvö önnur æskulýðsfélög í héraðinu byggðu sín fundahús. Ber þetta framtak þeirra Nesjamanna fagurt vitni um framsýni, einhug og fórnarvilja. Samhliða bættum starfsskilyrðum fyrir félagið var barnaskólanum búinn góður samastaður. Fyrir tólf árum síðan var húsið endurbætt og stækkað verulega.
Málfundafélag Nesjamanna barðist fyrir ýmsum umbótamálum í byggðarlaginu, svo sem samgöngubótum og ræktunarframkvæmdum o. fl., sem til framfara horfði.
En hvað hamlaði því, að svona áhugaríkt og athafnasamt félag tæki þátt í heildarsamtökum æskulýðsfélaganna í héraðinu?
Einfaldlega mikil vegalengd og torsótt. Af félagssvæðinu til höfuðstöðva sambandsins á Blönduósi eru um 60 km, og leiðin ekki bílfær fyrr en á fimmta tugi aldarinnar.
Á síðari árum hafa þeir bræður Sigurður og Ólafur Pálssynir í Króksseli og Friðgeir Eiríksson bóndi, Sviðningi, skipað stjórn félagsins.
Friðgeir hefur verið í stjórninni yfir þrjátíu ár. Nú er félag Nesjamanna fámennt, því að byggðin þarna hefur eyðst mjög á síðari árum.

Árið 1911 er Málfundafélagið Vísir starfandi í Bólstaðarhlíðarhreppi og er Hafsteinn Pétursson ritari í stjórn þess.
Ekki er meira vitað um þetta félag annað en reynt var að endurvekja það sem Ungmennafélagið Vísir Bólstaðarhlíðarhrepps árið 1927, síðan er ekki ljóst hvað varð um félagið.

Héraðsskjalasafn Kópavogs var stofnað 12. desember árið 2000. Aðdragandi stofnunar þess var Bæjarskjalasafn Kópavogs sem starfaði á bæjarskrifstofum Kópavogs frá árinu 1978.
Leo W. Ingason var héraðsskjalavörður frá stofnun árið 2000 til 2005.
Hrafn Sveinbjarnarson hefur verið héraðsskjalavörður frá því í ársbyrjun 2006.

Kirkjugarðinum var valinn staður ofan brekkunnar sem gamla kirkjan stendur undir. Fyrst í stað var hann einungis girtur af með vírneti á tréstólpum en þá þegar var gert ráð fyrir steingirðingu. Garðurinn var um 24 metrar á hvorn veg og tilbúinn til notkunar haustið 1900, fyrst var jarðað í honum 22. nóvember það ár. Garðurinn hefur verið stækkaður nokkrum sinnum í tímans rás og er nú girðing úr steinsteypu umhverfis hann með skrautflúri mótuðu í vegginn. Við sáluhliðið er steyptur rammi eða gluggi þar sem í hangir lítil klukka. Er sú klukka fengin frá Þjóðminjasafni Íslands árið 1939 í stað fornrar klukku, sem fyrr hékk í sáluhliði garðsins en kom þá til safnsins. Vafalítið er hún fengin notuð frá kirkju, en ekki verður séð hvaðan.

Tilraun 1907. Bindindisfélagið Tilraun 1907 – Barnaskóli á efri hæðinni 1908 - Símstöð 1912

Í bókinni Húnaþing 2 segir m.a.: Syðsti bær í Þverárhreppi,vestan Reyðarlækjar,stendur hátt og túnið er brattlent.Útsýni er mest til norðurs yfir Vesturhópshólavatn,og austurs en þar eru björgin mest áberandi.Land jarðarinnar er ekki stórt,og frekar hrjóstrugt eins og nafnið bendir til.Jörðin var lengi í ríkiseign en er nú í eigu ábúenda.
Ábúendur og eigendur árið 1978: Agnar Traustason og móðir hans Sigríður Sigfúsdóttir

Byggt af Hallbirni og Elsu konu hans

'Þá er frá Hellisvík til móts við Finnsstaði', segir í skránni um
næsta rekamark. Hellisvík er nær beint vestur af bænum á Harastöðum að sögn kunnugra.
En 'til móts við Finnsstaði' merkir að landamerkjum Harastaða og Finnsstaða.
Þetta rekamark nær því ekki yfir nema hluta af Harastaðafjöru, varla meira en eins og einn km að lengd.

Hér bætir sr. Jónas við: „nf. i Gullhnóttswyk. — Kemur það heim við landamerkjalýsingu í svo nefndu Finnsstaðabréfi frá 1387 (nema örnefnið er afbakað hjá sr. Jónasi): Item landamerki millum Finnzstada ok Harrastaða. Rettsyni or fuglstapa þæim er stenðr j midri Gullhellis vik og wpp i klettinn ok or klettinum Rettsyni i klofua steina. ok or klofua stæinum Rettsyni j mosakellduna firir sunnan höl . . .
Islandske originaldiplomer indil 1450, udg. af Stefán Karlsson, Kbh. 1963,

App. 13, bls. 426-7. í örnefnaskrá Harrastaða og Harrastaðakots segir um landamerki Harrastaða og Háagerðis, sem upphaflega hefur verið afbýli í Finnsstaðalandi: Syðst þar sem landamerki Harrastaða og Háagerðis liggja að sjó er hamar, sem sjór fellur að. Í þenna hamar er helliskúti nefndur 'Gullhellir'. Næsta vík að norðan er Gullhellisvík .. .

Vindheimamelar eru á norðurenda Reykjatungu í Tungusveit í Skagafirði. Þeir eru í landi jarðarinnar Vindheima. Skammt norðan við enda melanna rís Skiphóll upp úr sléttlendi Vallhólmsins og hefur nafnið meðal annars verið skýrt þannig að lögun hans minni á skip á hvolfi. Vestan við melana rennur Svartá, sem breytir svo um nafn við enda Reykjatungu og kallast eftir það Húseyjarkvísl.

Hestamannafélögin Stígandi og Léttfeti gerðu skeiðvöll á melunum árið 1969 en áður höfðu hestamannamót verið haldin á Vallabökkum í Vallhólmi. Síðan hefur verið byggð upp góð aðstaða til mótahalds og þar eru haldin fjórðungsmót og landsmót hestamanna, auk héraðsmóta.

Laxá í Aðaldal er klárlega ein þekktasta laxveiðiá landsins. Laxá skiptist í nokkur svæði en þekktasta svæðið, það vinsælasta og líklega það besta, hefur verið nefnd Nesveiðar einu nafni. Á hverju sumri veiðist fjöldinn allur af stórlöxum á svæðinu, löxum um og yfir 20 pundin. Síðasta sumar, sumarið 2013, veiddust 2 stærstu laxar ársins hér á landi, á Nessvæðinu. Veitt er á 8 stangir á svæðinu og leyfilegt agn er fluga.

Aðaldalurinn og umhverfið þar í kring, er eitt fallegast svæði landsins og er óhætt að fullyrða að upplifi veiðimaður það að glíma við stórlax í Laxá í Aðaldal, þá verður það upplifun sem aldrei mun gleymast.

Engey er næststærsta eyjan í Kollafirði á eftir Viðey. Þar er nú viti sem var reistur árið 1902 en áður fyrr var búið í eynni og var þar oft margbýli. Elstu heimildir um byggð í Engey eru í Njálu. Í eynni var kirkja frá 1379 til 1765. Eyjan varð hluti af Reykjavík árið 1978.

Á 19. öld voru skipasmiðir úr Engey þekktir og svokallað Engeyjarlag á bátum varð algengasta bátalagið um allan Faxaflóa. Fremstur þessara skipasmiða var Kristinn Magnússon, sem smíðaði 220 skip og báta á árunum 1853-1875. Hann þróaði einnig seglabúnað sem varð almennur á Faxaflóasvæðinu og stundaði þilskipaútgerð í félagi við Geir Zoëga og fleiri. Búið var í eynni til 1950. Öll hús í eynni voru brennd árið 1966, enda þá grautfúin og að falli komin.

Við eyjuna er kennd Engeyjarættin, afkomendur Snorra Sigurðssonar ríka, sem bjó mjög lengi í eynni og lést þar hátt á níræðisaldri árið 1841. Til hennar heyrir til dæmis Bjarni Benediktsson, sem var forsætisráðherra frá 1963 til 1970, Björn Bjarnason, fyrrverandi ráðherra og Ragnhildur Helgadóttir fyrrverandi ráðherra.

Nokkrar hernaðarminjar eru í Engey en á árum heimsstyrjaldarinnar síðari voru þar reist virki til að verja innsiglinguna í Reykjavíkurhöfn. Þar er meðal annars neðanjarðarstjórnstöð. Minjarnar þar eru betur varðveittar en víða annars staðar vegna þess að eyjan fór í eyði fljótlega eftir að stríðinu lauk.

Í sveig út frá suðurodda eyjarinnar liggur langt sker, Engeyjarboði, sem sjór rétt flýtur yfir á fjöru. Ljósbauja gegnt Reykjavíkurhöfn merkir enda boðans.

Síðasta fjölskyldan sem bjó í Engey var fjölskylda Valdemars Guðmundssonar og Öllu konu hans. Alla var gælunafn. Börnin þeirra eru Guðmundur Valdimarsson, Björn sonur Öllu, Haraldur sonur hjóna Ragna og Sigurður alsystkyn Halla.þau fluttu í land 1958 og varð Valdemar yfirfangavörður á Skólavörðustíg 9 fram yfir 1976. Þess má til gamans geta að Valdi lék í mynd Óskars Gíslasonar Bakkabræður ásamt Skarphéðni Össurarsyni föður Össurar.

Svalbarðseyri er þorp á Svalbarðsströnd við austanverðan Eyjafjörð í landi hins forna höfuðbóls Svalbarðs.
Svalbarðsströnd er blómlegt landbúnaðarhérað og á Svalbarseyri er löng hefð fyrir öflugri þjónustu og starfsemi tengdri landbúnaði. Þar er einnig höfn fyrir smábáta.
Íbúar þar voru 246 þann 1. janúar 2012. Á Svalbarðseyri er grunnskóli sem nefnist Valsárskóli, leikskóli, sundlaug, kjötvinnsla Kjarnafæðis og ýmis þjónusta.
Ferðaþjónusta hefur verið í örum vexti á svæðinu og er iðnaður og þjónustustarfsemi nú höfuðatvinnuvegurinn.

Heggstaðanes eða Bálkastaðanes kallast nesið milli Hrútafjarðar og Miðfjarðar. Er það framhald af Hrútafjarðarhálsi með áþekku landslagi en láglendara. Þar er mýrlent með melholtum á milli. Hæst er nesið utanvert, milli bæjanna Heggstaða (að austanverðu) og Bálkastaða (að vestanverðu), 184 metrar yfir sjávarmáli. Kallast landið þar Heggstaðaheiði.

Sauðfjárrækt er mikil á nesinu; er það grösugt og mikil sauðalönd. Þar fóru fyrstu fjárskipti á Íslandi fram árið 1937 og var fé tekið á ný úr Norður-Þingeyjarsýslu. Þá er þar æðardúntekja - mest á Heggstöðum en einnig á Bálkastöðum og Bessastöðum. Yfir Heggstaðanesháls liggur malarvegur fær öllum fólksbílum en hann var mikið betrumbættur haustið 2006. Var þetta aðalvegurinn á nesinu lengst af þar sem fólk á nesinu hafði lítið að sækja fram í Hrútafjörð. Heggstaðanes tilheyrði Ytri-Torfustaðahreppi fram til ársins 1998 en er síðan hluti af Húnaþingi vestra. Kirkjusókn er að Melstað. Fjórir bæir eru á nesinu: Bessastaðir og Bálkastaðir að vestanverðu og Útibleiksstaðir og Heggstaðir að austanverðu. Útibleiksstaðir eru í eyði. [Í Lögbýlaskrá frá 2017 er jörðin ekki sögð í eyði. Eigandi þá; Ingibjörg Guðmundsdóttir]

Frá botni Miðfjarðar út á Heggstaðanestá eru 13,6 kílómetrar beina sjóleið en frá botni Hrútafjarðar eru 34,7 kílómetrar beina sjóleið, þar af 20,3 kílómetrar frá Heggstaðanestá að Reykjarifi í Hrútafirði.

Á Heggstaðanesi er fjölskrúðugt fuglalíf og finnst mörgum skemmtilegt að ganga fyrir nesið frá Heggstöðum til Bálkastaða, eða öfugt. Þar má sjá fugla eins og hrafn, æðarfugl, fýl og kríu, að ógleymdum haferni ásamt ýmsum smáfuglum.

Bæjarins er fyrst getið í Landnámu, kenndur þar við Geira þann er fyrst bjó á Geirastöðum við Mývatn en hraktist þaðan vegna vígaferla. Sat hann hér um vetur en settist að lokum að í Geiradal í Króksfirði í Varðastrandarsýslu og gaf öllum aðsetursstöðunum nafn sitt.

Um miðja 18. öld var svæðið fyrst og fremst byggt af Potawatomi ættbálknum. Fyrsti landneminn í Chicago var Haítíbúinn Jean Baptiste Pointe du Sable en hann settist að um 1770 og giftist Potawatomi konu. Hann stofnaði þar fyrstu vöruskiptastöðina á svæðinu. Árið 1803 byggði Bandaríkjaher virkið Fort Dearborn, sem var lagt í rúst árið 1812 í Fort Dearborn fjöldamorðunum. Ottawa ættbálkurinn, Ojibwa ættbálkurinn og Potawatomi ættbálkurinn gáfu landið eftir til Bandaríkjanna með St. Louis samningnum árið 1816. Þann 12. ágúst 1833 var bærinn Chicago skipulagður með 350 íbúum og sjö árum síðar voru íbúar orðnir 4000 talsins.

Chicago fékk borgarréttindi þann 4. mars 1837.

Chicago var ein af mest ört vaxandi borgum heims á fyrstu öld sinni. Íbúafjöldin komst upp í eina milljón fyrir 1890.
Frá árinu 1848 hefur borgin verið mikilvægur tengihlekkur milli austur- og vesturhluta Bandaríkjanna, þá fyrst með opnun Galena & Chicago Union Railroad, fyrstu járnbraut Chicagoborgar, sem og Illinois og Michigan skipaskurðsins sem leyfði gufuskipum og seglskipum að fara af mikluvötnum að Mississippi í gegnum Chicago. Sístækkandi efnahagur laðaði að borginni marga nýja íbúa frá sveitahéröðum og írsk-amerískir, pólsk-amerískir, sænsk-amerískir og þýsk-amerískir innflytjendur fluttust til borgarinnar í hrönnum. Árið 1880 bjuggu um 299 þúsund manns í borginni en um aldamótin 1900 voru þeir orðnir 1,7 milljónir.

State Street árið 1907
Eftir mikinn eldsvoða árið 1871 sem eyðilagði þriðjung borgarinnar, þar með talið viðskiptahverfið eins og það lagði sig, upphófst mikil uppsveifla tengd endurbyggingunni. Það var á þessum endurreisnarárum sem fyrsti skýjakljúfurinn var byggður með stálgrind (1885). Árið 1893 var haldin í borginni Word's Columbian Exposition hátíðina í mýrinni þar sem nú er Jackson Park. Hátíðin dró að sér 27,5 milljón gesti. Einu ári fyrr hafði Chicago Háskóli verið stofnaður á þessum stað.

Borgin var upphafsstaður verkalýðsdeilna á þessum árum, sem fól meðal annars í sér Haymarket óeirðirnar 4. maí 1886. Áhyggjur af félagslegum vandamálum meðal fátækari stétta borgarinnar leiddu til stofnunnar Hull House árið 1889.

Árið 1855 byrjaði Chicago að byggja fyrsta heildstæða skolpkerfi Bandaríkjanna, en til þess þurfti að hækka margar götur miðborgarinnar um allt að þremur metrum. Með þessu fór skolp og iðnaðarúrgangur beint út í Chicago á og þaðan í Michiganvatn og mengaði þar með vatnsbólið sem borgarbúar fengu drykkjarvatn sitt úr. Borgaryfirvöld brugðust við með því að leggja göng um þrjá kílómetra út í vatnið en rigningar á vorin báru skolpið út að inntaksrörunum. Loks var brugðið á það ráð að leysa vandann með því að snúa straumstefnu Illinois-ár við.

Á þriðja áratug 20. aldar varð borgin víðfræg fyrir skipulagða glæpastarfsemi. Glæpónar á borð við Al Capone börðust hver við annan á meðan að bjórbannið átti sér stað. En á sama tíma var mikil uppbygging í iðnaði ásamt því sem að þúsundir blökkumanna fluttust til Chicago og annarra norðlægra borga á þessum tíma.

Þann 2. desember 1942 var fyrsta stýrða kjarnahvarfið framkvæmt í háskólanum í Chicago, sem var einn af upphafspunktum Manhattan verkefnisins.

Á sjötta áratugnum fluttust margir efri- og millistéttaríbúar úr miðborginni í úthverfin og skildu eftir sig fjölmörg fátæk hverfi. Árið 1968 hýsti borgin Landsþing Bandaríska Demókrataflokksins og byrjaði byggingu á Sears turni (sem árið 1974 varð hæsta bygging heims) og O'Hare flugvellinum.

Árið 1983 varð Harold Washington fyrsti blökkumaðurinn til þess að gegna embætti borgarstjóra eftir einn krappasta kosningaslaginn í sögu borgarinnar. Frambjóðandi Repúblikanaflokksins, Bernard Epton, auglýsti framboð sitt með slagorðinu „áður en það er um seinan“, sem talið var skýrskotun til kynþáttafordóma.

Á síðasta hluta 20. aldar varð mikil breyting á borginni og mörg hverfi sem áður höfðu verið mestmegnis yfirgefin hafa tekið sér líf að nýju.

Árið 2019 var Lori Lightfoot fyrsta svarta konan til að vera kosin borgarstjóri og fyrsta samkynhneigða manneskjan til að gegna stöðu borgarstjóra í stórri bandarískri borg.

Árið 1917 reisir
Björn Friðriksson (f. 1878) þar nýbýli er hann nefndi Engjabrekku. Er það í
grösugri engjahlíð beint á móti Þorgrímsstöðum og fékk hann til þess leyfi
Jóns Helgasonar biskups. Býlinu fylgdi allt fjalllendi afréttarinnar og virðist
sem að hann hafi þá eða stuttu síðar keypt allt landið.
Björn hætti búskap 1923. Sama ár tók býlið á leigu Annas Sveinsson,
Strandamaður að ætt, og bjó þar í nokkur ár eða þar til hann andaðist 1935.
Kona hans Helga Jakobsdóttir, og börn þeirra bjuggu þar svo í eitt ár, en fluttu
burt 1936. Síðan þá er jörðin í eyði og eru nú öll bæjarhús algerlega fallin og
horfin, en grænn nokkuð stór blettur og smá tóftarbrot þar sem býlið stóð.
Í maí 1926 keypti Þverárhreppur jörðina af Sigurbirni Björnssyni á 3.000
krónur þannig að greitt að 1.144 krónur voru í peningum en 1.856 krónur með
yfirtöku láns við Kirkjujarðasjóð sem sýnir að Björn hefur keypt jörðina af
sjóðnum.
Engjabrekka hefur síðan verið í eigu Þverárhrepps og notuð sem afréttarland
hreppsins, aðallega fyrir sauðfé. Undanfarin síðustu ár hefur lítið verið rekið
af fé þangað og sum ár ekkert.

Þorgrímsstaðadalur er dalur á Vatnsnesi. Hann heitir eftir innsta bæ í dalnum, Þorgrímsstöðum. Fimm bæir voru í dalnum en nú eru bara tveir í byggð. Vegurinn sem liggur um dalinn heitir Þorgrímsstaðadalsvegur og er 8 km langur.

Sagnir eru um að heil kirkjusókn hafi verið í dalnum og kirkjan hafi verið á Ásgarði. Nú er þetta farið í auðn fyrir löngu og bæjarnöfnin ekki vituð.

Gæti verið Víðihlíð

Vann ýmis störf eins og á sjúkrahúsi, í rækjuvinnslu og við þrif. Var á Þorfinnsstöðum, Breiðabólsstaðarsókn, V-Hún. 1930. Var að Laugabóli, Ytri-Torfustaðahr., V-Hún. 1957.
Maður hennar 25.12.1947; Ingólfur Albert Guðnason 27. febrúar 1926 - 14. mars 2007 Var í Fremri-Vatnadal, Staðarsókn, V-Ís. 1930. Var að Laugabóli, Ytri-Torfustaðahr., V-Hún. 1957. Hreppstjóri, sparisjóðsstjóri og Alþingismaður á Hvammstanga.

Þorgerður Evaldsdóttir Sæmundsen, Blönduósi Fædd 22. ágúst 1918-Dáin 12. mars 2005 Þorgerður var fædd á Blönduósi.

íslensk kona, á 3 börn og sambýlismann.

Sigríður Jónsdóttir 9.11.1856 - 19.6.1930. Fædd í Miðhúsum Þingi. Húsfreyja á Hrafnabjörgum, Auðkúluhr., V-Ís. Prestsfrú Gaulverjabæ 1888-1891. Doktorshúsi Reykjavík 1901

Þóra Sigurgeirsdóttir fæddist á Ísafirði 12. september 1913. Hún lézt á Héraðssjúkrahúsinu á Blönduósi 9. maí síðastliðinn. Þóra Sigurgeirsdóttir, rak lengi hótel á Blönduósi, ásamt manni sínum Snorra heitnum Arnfinnssyni búfræðingi
Útför Þóru Sigurgeirsdóttur fór fram frá Blönduósskirkju laugardaginn 15. maí.

Ívar Helgason 15. mars 1856 í Hátúni Álftanesi - 16. október 1933. Verslunarmaður á Kóranesi á Mýrum, Akranesi og fiskimatsmaður Akureyri 1910. Var í Reykjavík 1930.

Þórhildur Jónsdóttir 13. mars 1904 - 30. júní 1992. Húsfreyja á Akureyri. Saumastúlka á Akureyri 1930.

Sigríður Ingibjörg Hannesdóttir 26.6.1860 - 5.11.1944. Húsfreyja á Kistu, Vesturhópshólasókn, Hún. 1901. Húskona á Kistu, Breiðabólsstaðarsókn, V-Hún. 1930. Húskona Haukagili 1890.

Sonur Páls Sigfússonar b. á Hvíteyrum og k.h. Kristínar Kristjánsdóttur. Bifreiðastjóri, búsettur í Reykjavík, síðar á Blönduósi. Kvæntist Öllu Bertu Albertsdóttur frá Ólafsfirði.

Anna Eygló Skaftadóttir 12. júní 1944 Var í Dagsbrún, Höfðahr., A-Hún. 1957. Keflavík.

Anne Mary Pálmadóttir f. 8. október 1947

Ólöf Björnsdóttir f. 14. desember 1926. Þverá, Efri-Núpssókn, V-Hún. 1930.

Daníel Jónsson 21. desember 1821 - 23. október 1886 Var á Þóroddstöðum, Staðarsókn, Hún. 1835. Fyrirvinna á Þóroddsstöðum, Staðarsókn, Hún. 1845. Hreppstjóri og dannebrogsmaður á Þóroddsstöðum.

Edda Önfjörð Magnúsdóttir 15.7.1944 - 8.8.2018. Húsfreyja á Hellu á Rangárvöllum, fékkst síðar við ýmis störf á Hellu og í Reykjavík. Síðast bús. á Hellu.
Fæddist á Akureyri 15. júlí 1944.
Hún lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands 8. ágúst 2018. Útför Eddu fór fram frá Grafarvogskirkju 22. ágúst 2018, klukkan 13.

Eggert Helgason 9. janúar 1830 - 17. júní 1910 Kennari á Vatnsnesi og bóndi í Helguhvammi í Miðfirði yfir 20 ár. Léttadrengur í Miðhópi, Þingeyrarsókn, Hún. 1845.

Elísabet Björnsdóttir 29. september 1840 - 31. maí 1912 Húsfreyja á Sæunnarstöðum í Hallárdal, A-Hún.

Elísabet Eggertsdóttir 9. desember 1870 - 16. apríl 1949 Húsfreyja í Kothvammi. Var í Kothvammi, Kirkjuhvammssókn, V-Hún. 1930.

Var á Héraðshælinu, Blönduóshr., A-Hún. 1957.

Guðrún Björnsdóttir Arason 16. mars 1903 - 8. september 1951 Húsfreyja á Víðimýri, Víðimýrarsókn, Skag. 1930. Húsfreyja á Víðimýri og á Sauðarkróki.

freyja á Þverá, Efri-Núpssókn, V-Hún. 1930. Var á Reynhólum, Ytri-Torfustaðahr., V-Hún. 1957. Húsfreyja á Reynihólum. Síðast bús. í Ytri-Torfustaðahreppi.

Prestur á Ríp í Hegranesi 1888-1894 og í Glaumbæ á Langholti, Skag. 1894-1935. Prestur í Glaumbæ, Víðmýrarsókn, Skag. 1930.

Ljósmyndari og kaupmaður á Akureyri. Myndasmiður á Akureyri 1930.

Bóndi, síðast í Tungunesi, A-Hún. Barn á Úlfarsfelli og svo á Ytri-Þorsteinsstöðum í Haukadal, Dal. 1864-73

Hallgrímur Hallgrímsson 29.7.1854 - 10.9.1927. Var á Vatnsskarði, Holtastaðasókn, Hún. 1860. Var í Meðalheimi, Hjaltabakkasókn, Hún. 1870. Vinnumaður í Steinnesi, Þingeyrasókn, Hún. 1880. Bóndi á Snæringsstöðum í Svínadal og síðar í Hvammi í Vatnsdal.

Hallgrímur Jóhannesson 6.6.1918 - 13.9.1934. Vinnumaður á Botnastöðum. Var á Tungunesi, Auðkúlusókn, A-Hún. 1930. Ókvæntur barnlaus.

Hallgrímur Jónsson 22.6.1901 - 2.12.1983. Var í Ljárskógum, Hjarðarholtssókn, Dal. 1930. Póstmeistari og símstöðvarstjóri á Iðavöllum. Síðast bús. í Laxárdalshreppi. F. 21.6.1901 skv. kirkjubók.
Hallgrímur kvæntist Önnu Friðriksdóttur Berndssen frá Skagaströnd og þar áttu þau heimili í nokkur ár. Anna er heillynd og mikilsverð kona og hans lífsgæfa að njóta samfylgdar hennar á ævigöngunni. Þau hafa átt saman sex börn, sem öll eru uppkomin og hafa stofnað eigin heimili.

Frá Skagaströnd flytjast þau Hallgrímur og Anna aftur vestur í Dali og setjast að í Búðardal þar sem hann verður stöðvarstjóri Pósts og síma. Því starfi gegndi hann svo meðan heilsan leyfði. Á þeim vettvangi sem öðrum var Anna hans sterka stoð. Hallgrímur var ritfær vel og ég hygg að kalla megi hann skáld gott.

Hallgrímur Karl Hjaltason 4.7.1953. Var á Skeggjastöðum í Skagahr., A-Hún. 1957. bóndi Skeggjastöðum.

Hallgrímur Sigurðsson 26.10.1865 - 19.12.1911. Bóndi á Þröm í Langholti, Skag. Varð úti. Niðursetningu Flatartungu 1870. Smali Lóni 1880. Vinnumaður Hofsstaðaseli 1890. Húsmaður Sólheimum 1910.

Hallgrímur Sveinn Jónsson 10.8.1852 [12.8.1851] - 22.10.1922. Bóndi á Hnjúki, Sveinstaðahr., A-Hún.

Bóndi á Skeggjastöðum á Skagaströnd, A-Hún. Bóndi á Mosfelli í Gönguskörðum, Skag. Bóndi víðar í Skagafirði og Húnaþingi. „Frímann var talinn allvel að sér og greindarmaður“ segir í Skagf.1850-1890 V.

Þórður Hannesson 13.9.1871 - 26.5.1946. Vinnumaður í Galtarnesi, Víðidalstungusókn, Hún. 1901. Bóndi í Galtarnesi, Víðidalstungusókn, V-Hún. 1930.

Bóndi á Ytra-Felli á Fellsströnd, Dal. 1908-14. Bjó í Haga í Staðarsveit. Bóndi í Dældarkoti, Helgafellssókn, Snæf. 1920 og 1930. „Skáldmæltur“, segir í Dalamönnum.

Hannes Jónsson 17. nóvember 1893 - 17. nóvember 1977. Kaupfélagsstjóri og alþingismaður á Hvammstanga 1930. Alþingismaður og kaupfélagsstjóri. Síðast bús. í Áshreppi

Hannes Pálsson 18. apríl 1898 - 15. janúar 1978. Eiðsstöðum 1901, Guðlaugsstöðum 1910 og 1920. Bóndi á Undirfelli, Undirfellssókn, A-Hún. 1930. Bóndi á Undirfelli, síðar stjórnarráðsfulltrúi í Reykjavík.

Var á Stóru Borg, Breiðabólsstaðarsókn, Hún. 1845. Var á Titlingastöðum, Breiðabóltaðarsókn, Hún. 1860. Bóndi í Galtarnesi, Víðidalstungusókn, Hún. 1880 og 1901.

Hans Baldvinsson 21.1.1847 - 30.4.1939. Léttapiltur í Brennigerði, Sjávarborgarsókn, Skag. 1860. Vinnumaður á Víðivöllum, Miklabæjarsókn, Skag. 1870. Vinnumaður á Steiná, Bergsstaðasókn, Hún. 1880. Bóndi á Kjartansstöðum í Staðarhr., og Hrólfsstöðum í Akrahr., Skag. Var á Sauðárkróki 1930.
Dóttursonur Nathans Ketilssonar

Steingrímur Viktorsson 20. sept. 1949, kjötiðnaðarmaður Selfossi og hestamaður. Hvanneyri 1966.

Jakobína Guðný Hall Iaguessa, f. 19. júní 1936, d. 6. mars 2010. frá Blönduósi

Jakobína Hólmfríður Árnadóttir 30.11.1905 - 10.3.1983. Vinnukona á Akureyri 1930. Síðast bús. á Akureyri.

Jakobína Ingveldur Þorsteinsdóttir 1.3.1901 - 2.8.1973. Stóruhlíð, Víðidalstungusókn. Húsfreyja á Vöglum í Vatnsdal, Áshreppi, A-Hún.

Jakobína Jakobsdóttir 3.11.1857 - 18.3.1931. Húsfreyja í Hvammsvík í Kjós og síðar í Reykjavík

Jakobína Jakobsdóttir 22.5.1877 - 18.11.1960. Með foreldrum á Grímsstöðum um 1877-84 og á Húsavík um 1891-93 og 1896-1900. Í fóstri hjá föðurafa sínum á Grímsstöðum um 1884-89 og á Þverá í Laxárdal um 1884-91. Kennari og húsfreyja á Húsavík, Eyrarbakka og víðar. Húsfreyja á Húsavík 1900. Var einnig kennari á Tjörnesi, S-Þing. og Djúpavogi. Kenndi lengst á Eyrarbakka. Barnakennari í Læknishúsi, Eyrarbakkasókn, Árn. 1930. Síðast bús. í Reykjavík.

Ingibjörg Jakobína Jónsdóttir 25.8.1881 - 19.12.1967. Fædd á Neðri-Torfustöðum. Ytri-Reykjum 1890, Húsfreyja á Blönduósi. Var í Sumarliðabæ, Blönduóshr., A-Hún. 1957.

Fædd í Danmörk. Húsfreyja í Reykjavík. Síðast bús. í Reykjavík. Áhugaljósmyndari.
Hún hét Rigmor Charlotte Koch og fæddist í Danmörku 17. dag októbermánaðar árið 1909. Foreldrar hennar voru Christian Elof Koch og Emmy Johanne. Faðir hennar var hárskerameistari og starfaði jafnan að iðn sinni í Kaupmannahöfn og nágrenni, þar sem Rigmor ólst upp. Einn bróður átti hún, Svend Åge.
Rigmor var vart nema unglingur, er foreldrar hennar slitu samvistir og faðir hennar gekk að eiga aðra konu, en Rigmor bjó áfram með móður sinni.

Ekki naut Rigmor annarrar skólagöngu en skyldunáms í æsku, en varum hríð nemandi í æfingadeild kennaraskólans Jonstrup Seminarium, þar sem kennaranemar stunduðu kennsluæfingar undir leiðsögn reyndra kennara. Minntist hún jafnan leiðsagnar bæði kennara og nemameð hlýju. Voru þetta henni ógleymanleg ár.

Ekki var til siðs í Danmörku á fyrstu áratugum aldarinnar, að stúlkur frá fátækum heimilum legðu stund á meiriháttar framhaldsnám. Slíkt heyrði til undantekninga. Það hefir mamma sagt mér sjálf. En ég fullyrði að henni hefði reynst auðvelt að ljúka prófi í löggiltri iðngrein. Og vissulega stóð hugur hennar tilslíkra hluta, en henni var fjár vant, og einnig bönnuðu heimilisástæður öll áform um meiriháttar nám.

Hlutskipti Rigmor varð því, að fara snemma að vinna fyrir sér. Móðir hennar sá um heimilið, þegar heilsan leyfði, en hún átti við langvarandi vanheilsu að stríða og lá iðulega rúmföst. Þá varð Rigmor að bæta á sig heimilisstörfum og umönnun sjúkrar móður.

Aldrei liðu þær mæðgur skort, en oft var fæðan fábreytt, stundumekki annað í matinn en kartöflur og rúgbrauð með svínafitu í stað smjörs.

Rigmor vann löngum við saumaskap á þessum árum hjá tveim þekktum dönskum fyrirtækjum í fataiðnaði. Hún hóf fyrst störf hjá Fonsbæk sem aðstoðarstúlka á saumastofu, en varð síðar fullgild saumakona hjá því fyrirtæki. Síðar starfaði hún hjá Ilum um margra áraskeið og lærði þar kjólasaum. Hún þótti ágætur starfskraftur eins og sagt er nú á dögum. Til að mynda tók hún þátt í að sauma kjóla á sjálfa drottningu Dana og Íslendinga. Minntist hún þess stundum viðmig með stolti, þegar þessi ár bar á góma.

1935 var mikið örlagaár í lífi Rigmor því að þann 13. október giftist hún íslenskum manni, Óskari Magnússyni frá Tungunesi í AusturHúnavatnssýslu.

Óskar hafði siglt til Kaupmannahafnar árið 1934, þá nýorðinn stúdent frá Menntskólanum á Akureyri, og hóf þegar nám við Hafnarháskóla, fyrst í náttúrufræði, en síðar í sagnfræði. Stofnuðu þau heimili ytra, Óskar stundaði nám sitt, en Rigmor vann fyrir þeim. Gestkvæmt var hjá þeim, og af Íslendingum vöndu norðanmenn (stúdentar úr Menntaskólanum á Akureyri) einkum komur sínar á heimili þeirra. Aukþess störfuðu þau með Íslendingafélaginu í Höfn.

Rigmor kom fyrst til Íslands árið 1939, en það sumar vann Óskar hérlendis. Dvaldi hún mikið í Tungu nesi um sumarið hjá tengdamóður sinni, ekkjunni Elísabetu Erlendsdóttur húsfreyju þar og búanda. Varð fljótt kært með þeim tengda mæðgum. Rigmor kynntist ennfremur þar á bæ hálfbræðrum Óskars, þeim Erlendi, Theódóri og Haraldi Hallgrímssonum. Theódór var giftur Emelíu, en Erlendur Hansínu. Voru þær systur, báðar Guðmundsdætur. Jafnframt tókust kynni með Rigmor og öðru fólki þar á bæ og í grennd.

Rigmor og Óskar sigldu til Danmerkur haustið 1939 og urðu því að þreyja þar þorrann og góuna öll stríðsárin seinni, en komu alkomin til Íslands sumarið 1945. Óskar fékkst síðan við kennslu og skólastjórn í Reykjavík auk annars starfa.

Örðugt var ókunnugum að fá húsnæði í höfuðborginni rétt eftir stríð, en það heppnaðist með hjálp góðravina úr hópi gamalla skólafélaga. Voru hjónin Sigtryggur Klemenzson og Unnur Pálsdóttir þeim Óskari og Rigmor mikil stoð, meðan þau voru að koma sér fyrir og æ síðan. Óskar og Rigmor eignast svo nokkru eftir heimkomuna yfirgefinn bragga nr. 6a í Herskálakampi við Suðurlandsbraut, þar sem Rigmor skóp okkur hlýlegt heimili með dugnaði sínum og smekkvísi, en við erfiðar aðstæður. Tókst Rigmor meira að segja að koma upp trjá- og blómagarði sunnan við braggann. Óskar og Rigmor fluttu síðan árið 1957 í einbýlishús, sem þau reistu, nr. 35 við Austurbrún og bjuggu þar til 1982, er Óskar lést, en sama ár seldi Rigmor húseignina og keypti íbúð í Sólheimum 23, þar sem hún átti heima til dauðadags.

Þegar Rigmor settist að á Íslandiog gerðist íslenskur ríkisborgari, hófhún jafnframt saumaskap heima hjá sér fyrir viðskiptavini í bænum. Höfðu þær samvinnu um saumaskapinn um hríð Rigmor og Anna K. Jónsdóttir, kona Sigurðar Sigurðssonar listmálara frá Sauðárkróki. Rigmor saumaði sérílagi kvöld- og samkvæmiskjóla fyrir aðra, en alltsem hugsast gat fyrir fjölskyldu sína: alklæðnaði, staka jakka, kápur, frakka, buxur, skyrtur o.fl. Rigmor var þaraðauki mikil vefnaðar-, hannyrða- og prjónakona.

Rigmor var mikil húsmóðir, sem hélt upp á fagra muni og átti þá marga. Hún var vel að sér í matargerðarlist, hafði gaman af gestakomum og ánægju af að veita öðrum mat og drykk. Og sérstaklega er það athyglisvert, hvað Rigmor, sem ólst upp við danska hefð í matargerð, bjó til góðan íslenskan mat, jafnvel sveitamat. Jafnframt gat hún eldað íslenskt lambakjöt einsog best verður á kosið.

Rigmor og Óskar ræktuðu garðinn sinn í eiginlegri merkingu

Húskona á Móbergi, Holtastaðasókn, A-Hún. 1930. Var í Skrapatungu, Höskuldsstaðasókn, Hún. 1870. Húsfreyja á Blönduósi, síðar húskona á Móbergi. Hestur 1901 (Guðmundarbær / Jóhannshús) 1901-1908).

Jakobína Stefanía Ásgeirsdóttir 12.5.1891 - 1925. Fædd á Ósi Staðarsókn. Hjú í Heiðarbæ, Tröllatungusókn, Strand. 1901. Var í Goðdal í Kaldrananess, Strand. 1910 og Jónasarhúsi Blönduósi 1918-1925.

Jakobína Þorsteinsdóttir 3.5.1877 - 3.5.1948. Húsfreyja á Hnausum. Sennilega sú sem var í Reykjavík 1910.

Jean Valgard Blöndal 2. júlí 1902 - 2. nóvember 1965. Flugumferðarstjóri og póstafgreiðslumaður á Sauðárkróki 1930. Einkabarn.

Prestur, blaðamaður og rithöfundur. Var á Grundarstíg 3, Reykjavík 1930. Prestur í Hvammi i Laxárdal 1942. Blaðamaður í Reykjavík 1945. „Sérstæður gáfumaður“ segir í Ólafsd.

Var í Sólheimum, Miklabæjarsókn, Skag. 1930. Starfsstúlka á Sólheimum í Blönduhlíð, síðan á Hofsósi, Siglufirði og í Reykjavík. Síðast bús. í Reykjavík. Ógift.

Jóhann Filippusson 7. janúar 1910 - 20. júní 1970. Var í Reykjavík 1910. Var í Brautarholti yngra, Reykjavík 1930. Sjómaður í Reykjavík 1945.

Jóhann Frímann Sigvaldason 22. september 1833 - 3. nóvember 1903. Var á Litlu-Ásgeirsá, Víðidalstungusókn, Hún. 1835. Bóndi og hreppstjóri í Mjóadal.

Fæddur í Sjöatorp, Tutaryd, Kronoberg County, Sweden og dáinn í Halmstad, Halland County, Sweden

Jóhann Pétur Pétursson 11.10.1833 - 6.2.1926. Var á Geirmundarstöðum, Reynistaðasókn, Skag. 1835. Fósturbarn á Reykjum, Fagranessókn, Skag. 1840. Léttadrengur á Reykjum, Fagranessókn, Skag. 1845. Vinnuhjú á Reykjum, Fagranessókn, Skag. 1850. Fyrirvinna í Lýtingsstaðarkoti neðri, Mælifellssókn, Skag. 1860. Bóndi á Brúnastöðum, Mælifellssókn, Skag. 1870. Húsbóndi, lifir á fjárrækt á Brúnastöðum, Mælifellssókn, Skag. 1880. Hreppstjóri á Brúnastöðum, Mælifellssókn, Skag. 1890, 1901 og 1920. Bóndi, hreppstjóri og dannebrogsmaður á Brúnastöðum í Tungusveit, Skag

Jóhann Sigurður Sigurðsson 29.7.1866 - 28.1.1911. Bóndi á Húnstöðum í Torfalækjarhr., A-Hún.

Jóhanna Hólmfríður Björnsdóttir 9. desember 1868 - 27. apríl 1966 Var í Gröf, Þingeyrasókn, Hún. 1870. Var á Marðarnúpi, Undirfellssókn, Hún. 1890. Húsfreyja í Víðidalstungu, Víðidalstungusókn, V-Hún. 1930. Húsfreyja í Víðidalstungu. Var í Víðidalstungu, Þorkelshólshr., V-Hún. 1957. Síðast bús. í Þorkelshólshreppi.

Jóhanna Gróa Jósafatsdóttir 27. desember 1877 - 11. janúar 1960. Saumakona á Holtastöðum, Holtastaðasókn, Hún. 1901. Húsfreyja í Reykjavík 1910. Húsfreyja á Hverfisgötu 49, Reykjavík 1930.

Jóhanna Hjálmarsdóttir 2. júní 1874 - 29. apríl 1905. Tökubarn á Brandaskarði, Hofssókn, Hún. 1880. Fósturdóttir Fjalli á Skaga 1890. Húsfreyja í Ísafjarðarkaupstað, N-Ís. 1901.

Jóhanna Jóhannesdóttir 24.6.1831 - 30.4.1912. Var í Hallgrímsbúð, Ingjaldshólssókn, Snæf. 1834. Var í Nýjubúð, Ingjaldshólssókn, Snæf. 1835. Vinnukona í Glerárskógum, Hvammssókn, Dal. 1860, Húsfreyja Tannstöðum 1880, í Huppahlíð. Ekkja í Huppahlíð, Staðarbakkasókn, Hún. 1890.

Jóhanna Jóhannesdóttir 4.11.1895 - 1.5.1989. Var á Svínavatni, Auðkúlusókn, A-Hún. 1930. Var á Svínavatni, Svínavatnshr., A-Hún. 1957. Húsmóðir og hannyrðakennari þar. Útför hennar var gerð frá Svínavatnskirkju 13.5.1989.

Jóhanna Jónsdóttir 22.1.1820 - 11.4.1881. Húsfreyja á Holtastöðum. Hreppstjórafrú á Neðstabæ, Höskuldstaðasókn, Hún. 1860.

Jóhanna Katrín Eggertsdóttir Briem 2.2.1872 - 4.12.1962. Húsfreyja á Skólavörðustíg 4 c, Reykjavík 1930. Prestfrú á Hálsi í Fnjóskadal, í Gaulverjabæ í Flóa og Reykholti í Borgarfirði. á Laugarbökkum í Ölfusi, Árn. Síðast bús á Selfossi. Fullt nafn: Jóhanna Katrín Kristjana Eggertsdóttir Briem.

Jóhanna Pálsdóttir 5. maí 1854 [5.5.1855] - 4. nóv. 1923. Vinnukona á Torfalæk, Hjaltabakkasókn, Hún. 1880. Gestkomandi í Krossnesi, Tjarnarsókn, Hún. 1890. Ráðskona í Þorlákshúsi, Blönduóssókn, Hún. 1901. Neðri-Þverá 1855, niðursetningur Hindisvík 1860 og Syðri-Þverá 1870, Vinnukona Kistu og Krossanesi 1890. Húskona Hnjúkum 1910.

Jóhanna Þorsteinsdóttir 29.5.1879 - 13.7.1957. Var í Reykjavík 1910. Kennari þar. Ógift, barnlaus.

Jóhannes Árnason 28. ágúst 1882. Var í Stöpum, Kirkjuhvammssókn, Hún. 1901. Trésmiður á Egilsstöðum, Vesturhópshólasókn, V-Hún. 1930.